امروز جمعه 21 اردیبهشت 1403 http://pardiskmu87.cloob24.com
0
(ازیترومایسین چیست) [ازیترومایسین چیست]

آزیترومایسین چیست؟ انجمن دارو سازان جوان Young Phrmacist Community آزیترومایسین – قلب , تغذیه سالم انجمن اندودانتیستهای ایران آزیترومایسین – قلب , تغذیه سالم sarmadtumsacir دانلود رایگان فونت نازنین نرمال عفونت کلامیدیا + عکس (عکس ها مناسب

(ازیترومایسین چیست)

»ازیترومایسین چیست…

آزیترومایسین azithromycin

آزیترومایسین یک آنتی بیوتیک است که برای گلودرد استرپتوکوکی، برونشیت، برخی انواع سینه پهلو (پنومونی)، و عفونت های کلامیدیایی تجویز می شود.
چگونگی مصرف
آزیترومایسین باید با شکم خالی خورده شود، حداقل 1 ساعت قبل یا 2ساعت بعد از غذا. این دارو برای بعضی از عفونت ها به صورت تک نوبتی تجویز می شود یا در سایر موارد به شکل روزی یک نوبت برای 5 روز. مهم است که دارو سر وقت و به طور کامل مصرف شود، حتی در صورت احساس بهبودی. چنانچه پیش از مصرف تمام دارو آن را قطع کنید علایمتان ممکن است برگشت کنند. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. البته اگر تقریباً موقع نوبت بعدی رسیده است، این نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظم دارویی تان بازگردید.
هشدارها و عوارض جانبی
در صورت بروز هریک از علایم زیر، مصرف آزیترومایسین را قطع کرده، با پزشکتان تماس بگیرید: اسهال، دردهای شکمی، تهوع و استفراغ، زخم های دهانی یا زبان، خارش یا ترشح واژن، پلاک های سفید در دهان یا روی زبان، تب، درد مفصلی یا بثورات جلدی. یک پاسخ حساسیتی نادر به آنتی بیوتیک ها آنافیلاکس است که نیازمند توجه و مراقبت فوری پزشکی می باشد. از آنجایی که آنافیلاکس به سرعت پیشرفت می کند، در صورت بروز تورم لب ها و دور چشم، کهیر یا تورم های پوستی، غش ناگهانی، ضربان قلب تند یا خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف دارو را قطع کرده بلافاصله با یک مرکز خدمات اضطراری پزشکی تماس بگیرید.
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف آزیترومایسین، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به آزیترومایسین، اریترومایسین، یا آنتی بیوتیک های دیگر.
بارداری یا شیردهی.
مصرف داروهای دیگر، به ویژه کاربامازپین، سیکلوسپورین، ضدانعقادها (رقیق کننده های خون مثل وارفارین)، تئوفیلین، و آنتی اسیدهای حاوی آلومینیم / منیزیم.
سابقه یا ابتلا به بیماری کبدی.
هنگام مصرف آزیترومایسین توصیه می شود
حتی در صورت احساس بهبود دوره کامل دارویتان را مصرف کنید تا عفونت در بدنتان درمان شده، از عود بیماری جلوگیری شود.
اگر ظرف 3 روز از آغاز درمان با آزیترومایسین احساس بهبودی نکردید با پزشکتان مشورت کنید.
آزیترومایسین را دور از دسترس کودکان، دور از گرما، نور مستقیم و حرارت مرطوب نگه دارید (در این شرایط آزیترومایسین فاسد می شود).
هنگام مصرف آزیترومایسین نباید
از داروهای تاریخ مصرف گذشته استفاده کنید.
پیش از اتمام دارویتان آن را قطع کنید، مگر به دستور پزشکتان

0
Azithromycin
آزیترومایسین
موارد و مقدار مصرف:
موارد و مقدار مصرف
الف)تشدید COPD ناشی از عفونت باکتریایی حاد ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا، موراکسلا کاتارالیس، استرپتوکوک پیوژنس، استرپتوکوک آگالاکتیه، درمان خط دوم فارنژیت یا تونسیلیت ناشی از استرپتوکوک پیوژنس.
بزرگسالان و نوجوانان بزرگتر از 16 سال: ابتدا 500 میلی گرم در روز اول دریافت کرده و سپس دوز 250 میلی گرم از روز دوم تا پنجم ادامه یابد. دوز تجمعی کل 1.5 گرم است، یا در موارد تشدید COPD به صورت 500 میلی گرم روزانه برای 3 روز مصرف شود.
ب)پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از کلامیدیا پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا، مایکوپلاسما پنومونیه، استرپتوکوک پنومونیه در بالغین و کودکان؛ فرم وریدی می تواند برای عفونتهای فوق و همچنین موارد ناشی از لژیونلا پنوموفیلا، موراکسلا کاتارالیس و استافیلوکوک اورئوس در بالغین و نوجوانان استفاده شود.
بزرگسالان و نوجوانان بزرگتر از 16 سال: 500 میلی گرم تک دوز در روز اول و سپس به صورت 250 میلی گرم روزانه از روز 2 تا 5 ادامه یابد. دوز کل 1.5 گرم می باشد. در موارد درمان وریدی، 500 میلی گرم روزانه برای دو روز و سپس به صورت 500 میلی گرم خوراکی روزانه برای 10-7 روز ادامه یابد. تبدیل فرم وریدی به خوراکی باید بر مبنای پاسخ بالینی بیمار باشد.
کودکان بزرگتر از 6 ماه: mg/kg 10 (ماکزیمم 500 میلی گرم)تک دوز خوراکی روز اول و سپس به صورت mg/kg 5 روزانه (ماکزیمم 250 میلی‌گرم)از روز 2 تا 5 ادامه یابد.
پ)اورتریت یا سرویسیت غیرگونوکوکی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس
بزرگسالان و نوجوانان بزرگتر از 16 سال: 1 گرم خوراکی تک دوز مصرف شود.
ت)عفونتهای التهابی لگن ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس، نایسریا گونورهآ یا مایکوپلاسما هومینیس در بیمارانی که درمان وریدی احتیاج دارند.
بزرگسالان: 500 میلی گرم وریدی تک دوز برای 1 تا 2 روز و سپس 250 میلی گرم روزانه برای 1 تا 2 روز و سپس 250 میلی گرم روزانه برای 7 روز دریافت می‌شود. تبدیل فرم وریدی به خوراکی بسته به پاسخ بالینی بیمار است.
ث)اوتیت مدیا
کودکان بزرگتر از 6 ماه: mg/kg 30 خوراکی تک دوز یا mg/kg 10 خوراکی برای 3 روز یا mg/kg 10 خوراکی روز اول و سپس mg/kg 5 روزانه از روز 2 تا 5 ادامه یابد.
ج)فارنژیت، تونسیلیت
کودکان بزرگتر از 2 سال: mg/kg 12 خوراکی روزانه برای 5 روز.
چ)پروفیلاکسی اندوکاردیت در بیماران با ریسک متوسط تا زیاد حساس به پنیسیلین
بزرگسالان: 500 میلی گرم یک ساعت قبل از عمل استفاده می‌شود.
ح)افتالمیا کلامیدیایی نوزادان
نوزادان- mg/kg 20 خوراکی روزانه برای 3 روز
خ)شانکروئید ناشی از هموفیلوس دوکرئی
بزرگسالان و نوجوانان: 1 گرم خوراکی به صورت تک دوز
نوزادان و کودکان: mg/kg 20 (ماکزیمم 1 گرم)خوراکی به صورت تک دوز
د)پیشگیری از مایکوباکتریوم آویوم کمپلکس در بیماران مبتلا به HIV پیشرفته
بزرگسالان و نوجوانان: 1.2 گرم خوراکی هفتگی به تنهایی یا همراه با ریفابوتین.
کودکان: mg/kg 20 خوراکی (ماکزیمم 1.2 گرم)هفتگی یا mg/kg 5 (ماکزیمم 250 میلی گرم)خوراکی روزانه مصرف می شود.
کودکان بزرگتر از 6 سال: ریفابوتین 300 میلی گرم خوراکی روزانه نیز دریافت کنند.
ذ)درمان MAC منتشر در بیماران مبتلا به HIV پیشرفته
بزرگسالان: 600 میلی گرم خوراکی روزانه به همراه اتامبوتول mg/kg 15 روزانه مصرف می شود.
ر)سینوزیت حاد باکتریایی خفیف تا متوسط ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا، موراکسلا کاتارالیس یا استرپتوکوک پنومونیه، پنومونی اکتسابی از جامعه ناشی از کلامیدیا پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا، مایکوپلاسما پنومونیه یا استرپتوکوک پنومونیه.
بزرگسالان: 2 گرم خوراکی به صورت تک دوز 1 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از غذا استفاده می شود.
موارد منع مصرف و احتیاط:
موارد منع مصرف و احتیاط
موارد منع مصرف: حساسیت به دارو یا سایر ماکرولیدها و یا دیگر ترکیبات فرمولاسیون.
موارد احتیاط: ماکرولیدها می توانند باعث افزایش فاصله QT و آریتمی های بطنی مانند torsade de pointes شوند. در بیماران با ریسک رپولاریزاسیون قلبی با احتیاط استفاده شوند.
مصرف طولانی مدت دارو باعث عفونتهای ثانویه قارچی یا باکتریایی از جمله اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل می شود که حتی تا 2 ماه بعد از قطع دارو نیز رخ داده است. آزیترومایسین باعث پنهان شدن یا تأخیر علائم سیفیلیس یا گونوره می شود.
در بیماران با سابقه بیماریهای کبدی (هپاتوسلولار یا کلستاتیک)با احتیاط استفاده شده و در صورت بیحالی، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی و تب مصرف دارو قطع شود.
در بیماران با نارسایی شدید کلیوی (کلیرانس کراتینین کمتر از ml/min 10)با احتیاط استفاده شود.
ایمنی و اثربخشی دارو در کودکان زیر شش ماه مبتلا به اوتیت مدیا، سینوزیت حاد باکتریایی یا پنومونی اکتسابی از جامعه و همچنین کودکان کوچکتر از دو سال با فارنژیت / تونسیلیت اثبات نشده است.
عوارض جانبی:
عوارض جانبی
اعصاب مرکزی: سرگیجه، خستگی، سردرد، خواب آلودگی.
قلبی ـ عروقی: طپش قلب، درد قفسه سینه
دستگاه گوارش: دردهای شکمی، یرقان کلستاتیک، اسهال، سوء هاضمه، نفخ، ملنا، تهوع، کولیت سودوممبران، استفراغ
ادراری ـ تناسلی: کاندیدیاز، نفریت، واژینیت
پوست: بثورات جلدی، حساسیت به نور
سایر عوارض: آنژیو ادم
مسمومیت و درمان
اطلاعاتی در دسترس نیست. علامتی درمان شود.
 
تداخل دارویی:
تداخل دارویی
مصرف همزمان با آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم یا منیزیم جذب دارو را به تأخیر میاندازد. با دو ساعت فاصله از هم مصرف شود.
مصرف همزمان با ارگوتامین ممکن است منجر به سمیت حاد شود.
باعث اختلال در متابولیسم داروهایی می شود که توسط سیستم سیتوکرومی P450 متابولیزه می شوند (مانند باربیتوراتها، کاربامازپین، سیکلوسپورین و فنیتوئین)و ریسک سمیت ناشی از این داروها را افزایش می دهد.
نلفیناویر باعث افزایش سطح خونی آزیترومایسین می شود. از نظر اختلال کبدی و شنوایی بیمار را پایش کنید.
ماکرولیدها باعث افزایش سطح پلاسمایی تئوفیلین می شوند.
دارو باعث کاهش کلیرانس تریازولام شده و ریسک سمیت را افزایش می‌دهد.
اثر دارو روی متابولیسم وارفارین مشخص نیست. PT و INR پایش شود.
مکانیسم اثر:
مکانیسم اثر
اثر ضد باکتریایی: دارو مشتق اریترومایسین بوده که به زیر واحد S 50 ریبوزوم باکتریایی متصل شده و سنتز پروتئین را مهار می کند. بسته به غلظت باکتریواستاتیک یا باکتریسید است. بر ضد باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی هوازی و بیهوازی، بورلیا بورگدوفری، کلامیدیا تراکوماتیس، مایکوپلاسما پنومونیه و MAC مؤثر است.
 
فارماکوکینتیک:
فارماکوکینتیک
جذب: به سرعت از دستگاه گوارش جذب شده، غذا سرعت و میزان جذب دارو را به تأخیر می اندازد.
پخش: به سرعت در تمام بدن پخش شده و به راحتی به درون سلولها نفوذ می کند؛ نفوذ خوبی به CNS ندارد. دارو در فیبروبلاست ها و فاگوسیتها تغلیظ شده و به غلظتی بالاتر از پلاسما می رسد. با تجویز دوز سرشار غلظت حداکثر و حداقل دارو بعد از 48 ساعت پایدار می شود. بدون این دوز بعد از 7-5 روز به غلظت پایدار می رسد.
متابولیسم: متابولیسم قابل توجهی ندارد.
دفع: عمدتاً در صفرا و از طریق مدفوع دفع می شود. کمتر از 10% دارو وارد ادرار می شود. نیمه عمر نهایی دارو 68 ساعت است. برداشت و آزاد شدن دارو از بافت باعث این نیمه عمر طولانی است.
اشکال دارویی:
اشکال دارویی:
Tablet: 250, 500mg
Capsule: 250, 500mg
Powder, For Solution: 2g
Powder, For Suspension: 100 mg/5ml, 200 mg/5ml
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: ماکرولید آزالید
طبقه‌بندی درمانی: آنتیبیوتیک
طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده B
نام‌های تجاری: Zithromax
ملاحظات اختصاصی
قبل از اولین دوز، کشت و آزمایشهای حساسیتی انجام شود. قبل از آماده شدن نتایج درمان شروع شود.
و یالهای 500 میلی گرمی با 8/4 میلی لیتر آب استریل جهت تزریق رقیق شوند. تا حل شدن کامل دارو خوب تکان دهید (غلظت mg/ml 100 بدست می آید). محلول رقیق شده را با حداقل 250 میلی‌لیتر نرمال سالین یا نیم نرمال، دکستروز 5%، یا محلول رینگر مخلوط کنید تا غلظت mg/ml 2-1 بدست آید.
اثر بر آزمایشهای تشخیصی
موردی گزارش نشده است
0

آزمایش SGPT یا ALT چیست؟

 

آزمایش SGPT یا ALT که به نام تست Alanine aminotransferase (آلانین آمینوترانسفراز)نیز نامیده می شود و به نام های متعارف دیگر Serum glutamic-pyruvic transaminase; SGPT; Alanine transaminase; AST/ALT نیز نامیده می شود.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، ALT عمدتا” در کبد یافت می شود اما مقدار کمی از آن نیز در کلیه ها، قلب، ماهیچه ها و پانکراس وجود دارد. پیش از این به ALT، سرم گلوتامیک پیروویک ترانس آمیناز (SGPT)گفته می شد. مقدار این آنزیم در خون معمولا” اندک است.

ALT برای کنترل کبد اندازه گیری می شود. این تست معمولا” همراه تستهای دیگری همچون AST، آلکالن فسفاتاز، لاکتات دهیدروژنار (LDH)و بیلی روبین درخواست می شود.

ALT آنزیمی است که بیشتر در سلول های کبد و کلیه یافت می شود؛ مقادیر بسیار کوچکتر آن نیز در قلب و عضلات یافت می شود. در افراد سالم، سطح ALT در خون پایین است. زمانی که کبد آسیب دیده است، معمولا قبل از آن که علائم بارزتر آسیب کبدی مانند زردی رخ دهد، ALT داخل جریان خون آزاد می شود. این امر ALT را یک آزمایش مفید برای تشخیص آسیب کبدی می سازد.

ALT اغلب همراه با آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)یا به عنوان بخشی از پانل کبد برای غربالگری و یا کمک به تشخیص اختلالات کبدی درخواست می شود. ALT و AST دو تا از مهمترین تست ها برای تشخیص آسیب کبدی در نظر گرفته می شود، اگر چه ALT از AST اختصاصی تر است.

ارزش ALT اغلب در مقایسه با نتایج آزمایش های دیگر مانند آلکالین فسفاتاز (ALP)پروتئین تام و بیلی روبین برای کمک به تعیین نوع بیماری کبدی به کار می رود.

ALT برای پایش درمان افراد مبتلا به بیماری کبدی و بررسی مؤثر بودن آن استفاده می شود و ممکن است به تنهایی یا همراه با تست های دیگر برای این منظور درخواست شود.

سطح ALT در هپاتیت مزمن خیلی بالا نیست، اغلب کمتر از 4 برابر بالاترین سطح نرمال است. در هپاتیت مزمن، ALT بین حد نرمال و افزایش کم، متفاوت است.

در بیشتر بیماری های کبدی، سطح ALT بالاتر از AST است و در نتیجه نسبت AST / ALT پایین خواهد بود. چند مورد استثناء وجود دارد. نسبت AST / ALT معمولا در هپاتیت الکلی، سیروز و جراحت ماهیچه ای افزایش می یابد.

● علت درخواست تست

این تست برای تشخیص آسیب کبدی و یا کمک به تشخیص بیماری کبدی است.

وقتی که پزشک فکر می کند بیمار دارای علائم اختلال کبدی است. برخی از این علائم عبارتند از: ضعف، خستگی، از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ، تورم و یا درد شکم، یرقان، ادرار تیره، مدفوع رنگی روشن، خارش

·مقدار طبیعی در جواب آزمایش در قسمت محدوده طبیعی می آید. با این حال حتی در مورد جوابهای خارج از محدوده ذکر شده، تصمیم طبیعی بودن یا نبودن با پزشک شما است.

● رنج نرمال ALT وAST

Female: 7–30 U/L (0.12–0٫50 µkat/L SI units)– زنان
Male: 10–55 U/L (0.17–0٫91 µkat/L SI units)– مردان

● در چه شرایطی تست افزایش می یابد

خوردن خیلی زیاد غذاهای حاضری (fast-food)می تواند باعث افزایش خفیف در ALT، به علت آسیب کبدی شود.

علل دیگر افزایش متوسط ALT شامل انسداد مجاری صفراوی، سیروز (معمولا ناشی از هپاتیت مزمن یا انسداد مجرای صفراوی)و تومور در کبد است.

صدمه به اندام هایی نظیرعضلات قلب و اسکلتی، می تواند سبب افزایش اندک ALT شود.
در چه شرایطی تست کاهش می یابد

● مقادیر بسیار بالا

آسیب کبدی اخیر یا شدید مثل هپاتیت ویروسی

مسمومیت با سرب

واکنشهای دارویی

مواجهه با تتراکلرید کربن

شوک

نکروز تومور بزرگ

● مقادیر بالا

مونو نوکلئوز

هپاتیت

سوء مصرف الکل

مسمومیت با استامینوفن

جهش رشد در کودکان

● مقادیر کمی بالا

رسوب چربی در کبد

برخی داروها مثل  استاتین ها، آنتی بیوتیک ها، کموتراپی، آسپرین، باربیتورات ها

بیماری های مزمن کبد مثل سیروز

● مواردی که نتایج را تحت تاثیر قرار می دهند

استفاده از داروها و حتی برخی داروهای گیاهی مثل اکیناسئا

ورزش شدید

آنژیوگرافی یا جراحی قلب

● آمادگی بیمار

برای انجام این تست آمادگی خاصی لازم نیست البته فرد نباید طی روز گذشته انجام ورزش سنگین داشته باشد. همچنین سابقه دارویی و حساسیت دارویی باید به آزمایشگاه اطلاع داده شود.

در صورت بارداری به آزمایشگاه اطلاع داده شود.

● زمان نمونه گیری

محدوده مرجع (نرمال رنج)وابسته به جنس زن/مرد

● نوع نمونه

نمونه خون از ورید بازو

تست های تکمیلی:

جهت تفسیر صحیح نتیجه این تست لازم است تست های تکمیلی زیر نیز صورت گیرد:

AST،ALP،GGT، بیلی روبین، پانل کبد، آلبومین، پروتئین تام

طریقه جمع آوری نمونه

نمونه خون از طریق فروبردن سوزن داخل ورید بازو به دست می آید
تشخیص های افتراقی

● تداخلات دارویی

تزریق دارو به بافت ماهیچه ای، پانکراتیت حاد و یا حتی ورزش سنگین، ممکن است سطح ALT را افزایش دهد.

● محدودیت‌ها:

میزان فعالیت ALT در داخل گلبول قرمز شش برابر سرم می‌باشد، بنابراین نمونه‌های دارای همولیز برای ارزیابی مناسب نیستند. افزایش ALT در آسیب‌های وارده به عضلات مخطط، رابدومیولیز، پلی میوزیت و درماتومیوزیت نیز دیده می‌شود اما در این بیماران علاوه بر ALT، CK نیز افزایش یافته و جهت بررسی این بیماران ترجیح داده می‌شود.

ALT از AST در بیماری کبد الکلی از حساسیت کمتری برخوردار است و حتی ممکن است در این بیماران در محدوده طبیعی باشد.

مقادیر افزایش یافته ALT در افراد چاق دیده شده است. اگرچه از این تست برای انتخاب بیماران مبتلا به هپاتیت C جهت درمان و بیوپسی کبدی استفاده می‌گردد، اما ALT بطور مداوم در هپاتیت C بالا نمی‌باشد.

ورزش شدید به خصوص ورزش‌های قدرتی باعث افزایش ALT تا میزان 50% می‌شود.

بیماری‌های تیروئید ممکن است سبب افزایش متوسط ALT گردند. ALT  با فعالیت بدنی افزایش یافته و دارای تغییرات روزانه و روز به روز می‌باشد.

در نارسایی کلیه ممکن است ALT به صورت کاذب پایین باشد که منجر به عدم تشخیص آسیب کبد در افراد مبتلا می‌گردد.

تداخلات دارویی: مصرف تعداد اندکی از داروها در برخی روش‌های اندازه‌گیری سبب کاهش میزان ALT می‌گردد(مانند مترونیدازول)در حالی که داروهای بسیاری می‌توانند سبب افزایش ALT گردند که از این بین می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: استامینوفن، آمپی‌سیلین، آسیکوویر، آلویپورینول، پنی‌سیلین، سیپروکساسین، نیتروفورانتوئین، کتوکنازول، فلوکنازول، ایزونیازید، کاربامازپین، کاربن‌سیلین، سفوکسیتین، کلرامفنیکل، دی‌اتیل‌استیل بسترول، دوکسوروبیسین، اریترومایسین، استروژن، فلوتامید، فوروسماید، جنتامایسین، سیمواستاتین، مپروبامات، متوتروکسات، متیل دوپا، متیل تستوسترون، ناپروکسن، داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی، آسپیرین، فنوباربیتال، فنوتیازین، فنی‌توئین، پروژسترون، پروپرانول، پیرازین‌آمید، ریفامپین، تیکارسیلین، تولبوتامید، تری‌متوپریم، والپروئیک اسید، زیدوودین و غیره…

در موارد سوء مصرف موادی مانند استروئیدهای آنابولیک، کوکائین و اکستازی (4،3  متیلن‌دی‌اکسی مت‌آمفتامین)فن‌سیکلیدین، کلروفرم و حلال‌های حاوی تولوئن نیز افزایش سطح سرمی ALT دیده می‌شود.

● اطلاعات تکمیلی:

نیمه عمر ALT حدود 10 ± 47 ساعت و تغییرات روز به روز 10 تا 30% است به نحوی که نتایج بعد از ظهر 45% بیشتر از اول صبح می‌باشد.

مسمومیت کبدی با استامنیوفن در افراد الکلیک شدید می‌گردد (سندرم الکل ـ استامنیوفن)که در این موارد اختلالات انعقادی و افزایش شدید ALT و AST نیز دیده می شود. در این موارد ALT و AST مقادیر بیشتر از units/L9000 دارند.

نسبت ALT/ AST: در افراد مبتلا به هپاتیت الکلی این نسبت بطور مشخص حداقل بیشتر از 2 است. در مواردی که این نسبت بیشتر از 3 باشد، در بیشتر از 96% موارد، فرد مبتلا به بیماری کبد الکلی می باشد.

نسبت بالای AST به ALT همچنین در بیماری حصبه نیز گزارش شده است. اگر این نسبت بین 5/0 تا 8/0 باشد بیشتر با هپاتیت ویروسی حاد یا مزمن روبرو هستیم.

اگرافزایش ALT و AST کمتر از 5 برابر طبیعی بود بایستی ابتدا PT، آلبومین، شمارش گلبول‌های خون همراه با تعداد پلاکت، سرولوژی هپاتیت‌های C,B,A، سطح سرمی آهن، TIBC و فریتین سنجیده شود. اگر این موارد طبیعی بود، مطالعات اضافی شامل سونوگرافی کبد، ANA، آنتی‌بادی ضد عضله صاف (SMA)، سرولوپلاسمین و آلفا ـ یک ـ آنتی تریپسین انجام گردد و در صورت غیر طبیعی بودن این موارد اقدام به بیوپسی کبد گردد.

بطور کلی سطوح افزایش یافته ALT در هپاتیت، نکروز کبدی، ایسکمی کبد، سیروز، کلستاز، تومور کبد، داروهای هپاتوتوکسیک، یرقان انسدادی، سوختگی‌های شدید، تروما به عضلات مخطط، میوزیت، پانکراتیت، انفارکت میوکارد، منونوکلئوز عفونی و شوک قابل مشاهده خواهد بود.

0







دی والپروئکس-ناژو 250                                                           Divalproex-Najo 250 MG       

قرص انتریک کوتد                                                                                 EntericCoated Tablet

هر قرص حاوی 250میلی گرم دیوالپرات سدیم می باشد.

فارماکولوژی:

یون والپرات درروده از دی والپراکس سدیم جدا می شود. مکانیسم اثر والپرات بواسطه افزایش غلظت گاماآمینو بوتیریک اسید در مغز بوده، در کبد متابولیزه شده و تقریبا نیمی از آن از ادرار دفع می شود.

موارد مصرف:

در درمان بیماران دو قطبی در فاز مانیا، در درمان complex partial seizures بصورت همراه با سایر داروهاو یا به تنهایی و در پیشگیری سردردهای میگرنی.

موارد عدممصرف:

در صورت هرگونه حساسیت به دی والپرائکس سدیم و یا سایر اجزا قرص مصرف آن منع شده است.

در بیماران با اختلال قابل توجه کبدی و نیز اختلالات سیکل اوره منع مصرف دارد.

مقدار مصرف:

مانیا: با میزان750 میلی گرم روزانه شروع و تا میزان پاسخ بالینی مناسب افزایش می یابد، حداکثردوز توصیه شده 60 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه می باشد.

صرع: با میزان 10تا 15 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه شروع شده و بمیزان 5 تا 10 میلیگرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن در هفته افزایش یافته تا به میزان پاسخ بالینی مناسب برسد، حداکثر دوز توصیه شده 60 میلی گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه می باشد. معمولا سطح پلاسما در حد 50 تا 100 میکروگرم در هر میلی لیتر از نظر درمانی قابل قبول است. مقادیر بالاتر از 110 میکروگرم در هر میلی لیتر در خانمها و 135میکروگرم در هر میلی لیتر در آقایان موجب بروز ترومبوسیتوپنی می شود.

میگرن: با میزان250 میلی گرم دو بار در روز شروع می شود برخی بیماران از مقدار توصیه شده 1000میلی گرم بازای هر کیلوگرم روزانه می باشد.

جهت کاهش عوارض گوارشی دارو همراه با غذا مصرف و یا با مقادیر پایین شروع می شود.

هشدارها واحتیاطات:

دسته بندی مصرف در حاملگی D.

با توجه به ترشح آن در شیر مادر مصرف آن در دوران شیردهی توصیه نمی شود.

مسمومیت و نارسایی کبدی بخصوص در 6 ماهه اول درمان با والپراتها دیده می شود.

در اطفال کمتر از2 سال احتمال خطر مسمومیت کبدی افزایش می یابد.

تداخل دارویی:

فرآورده های حاوی الکل، داروهای مضعف  CNS، ضد انعقادیها، هپارین، مواد ترومبولیتیک، آمی تریپتیلین، باربیتوراتها، پریمیدون، کاربامازپین،داروهای هپاتوتوکسیک، لاموتریژین، مفلوکوئین، فنی توئین، فلبامات، آسپیرین، مهارکننده های تجمع پلاکتی. 

عوارض جانبی:

مهم و با شیوع بالا: عفونتها، فارنژیت.

مهم ولی نادر:اختلالات خلقی و یا روحی، تنگی نفس، ادم، هماتمز، مسمومیت کبدی، هیپو تانسیون،اختلال کبدی، نیستاگموس، اوتیت مدیا، طپش قلب، پانکراتیت، آبسه پریتونئال، ترومبوسیتوپنی، پنومونی، خونریزی واژینال.

نگهداری:

دور از نور و رطوبت و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد و در درون بطری نگهداری نمائید.

بسته بندی:

50 عدد قرص در بطری و داخل جعبه همراه با راهنمای مصرف توسط شرکت داروسازی ایران ناژو تهیه و عرضه می گردد.

1

راهنمای خواندن برگه های آزمایش پزشکی

راهنمای خواندن برگه های آزمایش پزشکی

خیلی از افراد پس از انجام آزمایشهای پزشکی و دریافت برگه نتایج، علاقه مندند پیش از بازگشت نزد پزشکشان برای مطلع شدن از معنا و مفهوم اعداد و حروف اختصاری متعدد و ظاهراً عجیب و قریب، بدانند که حداقل برخی از این حروف و اعداد به چه امری اشاره دارد. این نوشتار راهنمای کمابیش طولانی ای از توضیحات مرتبط در همین زمینه است.

 

خیلی از افراد پس از انجام آزمایشهای پزشکی و دریافت برگه نتایج، علاقه مندند پیش از بازگشت نزد پزشکشان برای مطلع شدن از معنا و مفهوم اعداد و حروف اختصاری متعدد و ظاهراً عجیب و قریب، بدانند که حداقل برخی از این حروف و اعداد به چه امری اشاره دارد. این نوشتار راهنمای کمابیش طولانی ای از توضیحات مرتبط در همین زمینه است.

 

اگر چه امروزه آزمایش های بسیار دقیقی وجود دارند که می توانند مقدار میکروسکوپی جزیی ترین اجزای روی سلول های سرطانی را هم در بدن اندازه بگیرند و یا هر لحظه عناصر پروتئینی یا شیمیایی جدیدی معرفی می شوند که اندازه گیری آنها در خون یا دیگر مایعات بدن می تواند به پزشکان در تشخیص بیماری ها کمک کند اما برای اغلب مردم و همچنین بسیاری از پزشکان، کلمه «آزمایش» یادآور آزمایش کامل خون، یعنی همان آزمایش معروفی است که تعداد سلول های اصلی خون طی آن اندازه گیری می شود.

 

آزمایش خون یا CBC که مخفف جمله انگلیسی «شمارش کامل خون» است، یکی از ابتدایی ترین و در عین حال اصلی ترین آزمایشاتی است که می تواند زمینه تشخیص بسیاری از بیماری ها و از آن مهم تر، بیانگر شرایط کلی و حیاتی بدن باشد.

 

 

انواع آزمایشات

 

آزمایشات روتین شامل:

الف آزمایش خون: CBC_FBS_BS_Hb HCT_PLT PT PTT Cholestrol_Fb Cr BUN Na K Ca LDL HDL

ب آزمایش ادرار: UA UC

ج آزمایش مدفوع: گایاگ و کشت مدفوع

 

سایر آزمایشات غیر روتین است و در مورد بیماران خاص استفاده می شود شامل:

د آزمایش مغز نخاع

و آزمایش خلط

ه آزمایش کشت تراشه

ی سایر آزمایشات

 

حروف اختصاری در هر آزمایش

 

FBS قند خون ناشتا

 

MCHC غلظت متوسط همو گلوبین

 

WBC شمارش گلبول های سفید

 

RBC شمارش گلبول های قرمز

 

HB همو گلوبین

 

HC هماتو کریت(درصد گلبول های قرمز در خون)

 

HCV حجم متوسط گلبول های قرمز

 

HCH مقدار متوسط همو گلوبین در گلبول های قرمز

 

R.D.W ضریب تغییرات اندازه گیری گلبول های قرمز

 

PLT شمارش پلاکت ها

 

PTE در صد پلاکت ها

 

MPV حجم متوسط پلاکت ها

 

MCH وزن متوسط هموگلوبین

 

MCV حجم متوسط هموگلوبین

 

M/E نسبت سلول های زاینده گلبول سفید به قرمز

 

RDW پهنای گلبول قرمز در منحنی

 

UA تجزیه کامل ادرار (PH،رنگ،بو،توده های متراکم)

 

TGs تری گلیسیرید (چربی که باعث رسوب در رگ هاو عروق می شود)

 

HCG تست حاملگی

 

FSB آزمایش قند خون

 

 

توضیحات آزمایش خون:

 

VLDL: مخفف و مختصر شده VERY LOW DENSITY LIPOPROTEIN است که از دسته خانواده لیپوپروتین ها محسوب می شود (شیلومیکرون –HDL LDL). شیلومیکرون چربی های غذایی را در خون حمل و نقل می کند درحالی که VLDL چربی های داخلی مخصوصا کلسترول را.

 

CHYLOMICRONES: شیلومیکرون ذراتی است حاوی پروتئین و چربی که در واقع چربی های غذایی را از روده به کبد و عضلات و قلب منتقل می کند و عمدتا حاوی تریگلیسرید می باشند

BILIRUBIN: ماده ای است که از کاتابولیسم هم HEME زنجیره گلوبین به وجود میاید. چنانچه این ماده در خون زیاد شود یرقان یا زردی به وجود میاید. یرقان می تواند به چند علت به وجود آید یا ناشی از همولیز شدید گلبولهای سرخ باشد یا ناشی از نقص های انزیمهای کبدی باشد – و یا ناشی از انسداد باشد.

 

HBA1C: در گلبولهای سرخ انواع مختلفی از هموگلوبین ها وجود دارد که بیشترین غلظت را در افراد بالغ هموگلوبین نوع A تشکیل می دهد اما مقدار کمی از این نوع توسط کربوهیدراتها گلیکوزیله می شود که به آن HBA1C می گویند این نوع از هموگلوبین در افراد دیابتیک غلظت بیشتری دارد و در واقع نشان دهنده میزان قند خون این افراد طی دو سه ماه گذشته می باشد.

 

RETIC: مخفف و مختصر شده reticolocyte است که از دسته سلول های سرخ خون بحساب میاید. بدلیل نابالغ بودن در رنگ امیزی حیاتی شبکه هایی از رشته های ریبوزومی در آن مشاهده می شود. این سلول ها از نظر اندازه بزرگ هستند. حضور این سلولها درخون رابطه مستقیم با فعالیت خونسازی مغز استخوان دارد. تعیین درصد این سلو لها درخون جهت براورد میزان خونسازی موثر است.

 

PBS: مخفف و مختصر شده برای peripheral blood smear می باشد که منظور از آن مشاهده اسمیر خون محیطی است. و گزارش اشکال غیر طبیعی و اندازه های غیر طبیعی از گلبولهای سرخ خون محیطی است.

 

Diff: مخفف و مختصر شده differential است که منظور از آن تعیین درصد گلبولهای سفید خون بصورت چشمی است.در این ازمایش تعداد 100 تا 200 عدد گلبول سفید بطور چشمی شمارش می شود و در صد عدد انواع مختلف سلول های سفید خون گزارش می گردد.عمدتا در عفونتهای میکروبی نوتروفیل ها درصد بالایی پیدا می کنند و در عفونتهای ویروسی عمدتا درصد لنفوسیتها افزایش پیدا می کند.

 

G6PD: مخفف و مختصر شده برای glucose 6 phosphate dehydrogenase است که یک نوع انزیم درونسلولی است که در گلبولهای سرخ هم یافت می شود این انزیم در گلبولهای سرخ یک انزیم کلیدی جهت حفظ غشای گلبولهای سرخ محسوب می شود چنانچه این انزیم کمبود و یا نایاب باشد همولیز گلبولهای سرخ خود بخود رخ می دهد و فرد دچار انمی ناشی از همولیز خواهد شد.

BUN: مخفف و مختصر شده BLOOD UREA NITROGEN است سنجش این پارامتر سرمی برای ارزیابی عملکرد کلیه بسیار مفید است. اوره یک محصول فرعی است که از متابولیسم پروتئین ها در کبد تولید می شود و در واقع ضایعات ناشی از مصرف پروتئین ها بصورت اوره از کلیه ها دفع می گردد بنابراین شاخص خوبی جهت بررسی عملکرد کلیه می باشد.

 

Cr: مخفف و مختصر شده CREATININE است این جسم آلی در بدن از ماده ای به نام کراتین فسفات حاصل می شود که در عضلات تولید می گردد. مقدار این جسم در بدن افراد مختلف بستگی متناسب با توده عضلانی فرد دارد مثلا در نوزادان کمتر و در مردان بالغ با توده عضلانی زیاد بیشتر. از این تست به کمک تست BUN جهت عملکرد کلیه استفاده می شود.

 

AST: مخفف و مختصر شده ASPARTATAE TRANSAMINASE است. که یک آنزیم بوده و در بدن در بافتهای مختلف وجود دارد به عنوان مثال این انزیم در کبد – قلب – گلبولهای سرخ و. وجود دارد. بالا بودن این انزیم در مقادیر غیر طبیعی نشانگر حضور بیماری در فرد است مانند همولیز درون عروقی – آسیبهای کبدی ناشی از هپاتیت و یا کبد چرب – آسیبهای قلبی.

 

ALT: مخفف و مختصر شده ALANINE TRANSAMINASE است همانند AST یک انزیم محسوب می شود که در همان بافتهایی که AST وجود داد این انزیم نیز حضور دارد و مقادیر بالا ی این انزیم مرتبط است با همان بیماری های که در مورد AST بیان شد.

 

PRO: مخفف و مختصر شده PROTEIN است. این تست جهت اندازه گیری کل پروتئین های سرمی بکارگرفته می شود. از آنجایی که در سرم تعداد متنوعی پروتئین وجود دارد و هر کدام مرتبط با بیمارهای خاصی است لذا جهت تعیین نوع پروتئین مذکور میبایست تست دیگری به نام پروتئین الکتروفورز انجام گردد تا مشخص گردد که افزایش یا کاهش مربوط به کدام نوع پروتئین سرمی است.

MCH: مخفف و مختصر شده MEAN CORPOSCULAR OF HEMOGLOBIN است و بیانگر میزان متوسط هموگلوبین در هر سلول است.براساس واحد پیکوگرم بیان می شود.

 

MCHC: مخفف و مختصرشده برای MEAN CORPOSCULAR HEMOGLOBIN CONCENTRATION است و بیانگر میزان غلظت متوسط هموگلوبین در سلول قرمز است. این اندکس گلبول سرخ با میزان رنگدانه هموگلوبین مرتبط است و به اصطلاح گلبول سرخ را هایپرکروم و یا هیپوکروم می گویند.

 

RDW: مخفف و مختصر شده برای RED BLOOD CELL DITRIBUTION WIDTH است. اندازه این عبارت نشاندهنده میزان یکنواختی و یا عدم یکنواختی اندازه گلبولهای سرخ خون است. که هر چه این عدد کمتر باشد به معنی آنست که گلبولهای سرخ خون یکدست تر است از نظر اندازه و برعکس اگر این عدد بزرگتر باشد نشانه عدم یک دست بودن گلبولهای سرخ خون است و مرتبط با بعضی بیماری ها ست. برای شک به آنیزوسایتوزیس و پویکیلوسایتوزیس می توانید به سراغ این اندکس گلبول سرخ بروید. Lym: مخفف و مختصر شده برای کلمه LYMPHOCYTE است که از نظر تعداد از گلبولهای سفید مهم خون می باشد و کاهش یا افزایش در میزان این سلول خونی هم مرتبط با بیماری های غالبا ویروسی است اگرچه با بیماری های دیگری نیز مرتبط است.

 

NEU: مخفف و مختصر شده برای کلمه NEUTROPHIL است که از دیگر گلبولهای سفید مهم خون است و افزایش و کاهش در تعداد آن مرتبط با بیماری های غالبا عفونی و باکتریایی می باشد اگرچه با بیماریهای دیگری نیز ارتباط دارد.

 

CBC: مخفف CELL BLOOD COUNT است و اشاره به شمارش و اندازه گیری تمام مقادیر قابل اندازه گیری و قابل محاسبه خون دارد. که شاملWBC – RBC – HCT HGB PLT MCH MCV MCHC MPV RDW ……. دارد.

 

WBC: مخفف WHITE BLOOD CELL است و اشاره به تعداد و شمارش سلولهای سفید خون دارد که شامل نوتروفیل – منوسیت – لنفوسیت – بازوفیل – ائوزینوفیل می شود.

 

RBC: مخفف RED BLOOD CELL است و منظور از آن تعداد گلبولهای قرمز خون می باشد.

HGB: مخفف HEMOGLOBIN است و منظور از آن میزان رنگدانه خون انسان است که مقدار آن در خون نشاندهنده کم خونی یا پرخونی و یا طبیعی بودن خون فرد است. PLT: مخفف PLATELET بوده و به تعداد سلول هایی به نام پلاکت در خون اشاره دارد. این سلول های در انعقاد خون نقش دارند. و تعداد آنها مرتبط با بیماریهای انعقادی خون می باشد.

HCT: مخفف HEMATOCRIT می باشد و بیانگر نسبت حجم سلولی خون و بخش مایع خون می باشد.

 

MCV: مخفف MEAN CORPOSCULAR VOLUME است و به میانگین حجم گلبولهای سرخ خون اشاره دارد.

 

جزئیات آزمایش خون:

 

برای آشنایی بیشتر با اجزای این آزمایش و فهمیدن اینکه معنی آن چند حرف انگلیسی با اعدادی که روبه رویشان نوشته می شود چیست، می توانید مطالب زیر را بخوانید.

 

 

RBC

 

RBC مخفف کلمه سلول قرمز خون است. این سلول های قرمز یا همان گلبول های قرمز، در واقع اصلی ترین قسمت خون و عامل رنگ قرمز آن هستند. خود این رنگ قرمز به دلیل وجود ماده ای به نام هموگلوبین است که کمک می کند گلبول قرمز، اصلی ترین وظیفه خود یعنی حمل و نقل اکسیژن و دی اکسیدکربن را انجام دهد. به طور خلاصه می شود گفت گلبول های قرمز وسیله حمل و نقل اکسیژن از ریه به بقیه سلول های بدن هستند.

مقادیر طبیعی: بین 4/7 تا 6/1 میلیون در هر میکرولیتر خون. این عدد برای خانم ها مقداری کمتر و در کودکان مقداری بیشتر است. چه چیزهایی باعث کاهش آن می شوند؟

 

خونریزی های گوارشی یا خون ریزی های واضح از محل زخم، سوءتغذیه و فقر آهن یا کمبود ویتامین B12، شکستن سلول های خونی یا همولیز در اثر بعضی بیماری های خاص مثل فاوسیم، بعضی مشکلات ژنتیکی مثل گلبول های قرمز سلول داسی شکل و مشکلات مغز استخوان باعث پایین آمدن مقدار گلبول های قرمز می شوند.

نارسایی و بعضی مشکلات کلیوی، بیماری های مزمن و تومورهای سرطانی و همچنین بیماری های روماتویید هم باعث از بین رفتن RBCهای خون و کاهش این عدد در برگه آزمایش می شوند.

 

 

RBC Index

الف: تعیین میانگین حجم یک گویچه قرمز (A (MCV

ب: تعیین میانگین مقدار هموگلوبین در یک گویچه قرمز و غیره….(B – (MCH

ج: گزارش مرفولوژی گویچه های قرمزخون C Red Blood Cell morphology report D Immature cells report

د: گزارش سلولهای نارس

ه: گزارش انگل خونی از جمله انگل مالاریا در صورت مشاهده

E – Malaria Parasit report

آزمایش CBC به طور کامل توسط کارشناس آزمایشگاه انجام می گردد که نتیجه آن بسیار ارزشمنداست

 

 

چه چیزهایی باعث افزایش آن می شود؟

مقدار بالای گلبول قرمز می تواند نشان دهنده ظرفیت بالای حمل اکسیژن باشد. در بعضی ورزشکاران و همچنین زندگی در ارتفاع به خاطر کمبود اکسیژن در هوا باعث افزایش RBC خون می شود. بیماری های ریوی یا کلا هر نوع بیماری ای که هیپوکسی مزمن (کمبود اکسیژن طولانی مدت در بدن)ایجاد می کند، مثلا بیماری مادرزادی قلبی، هم باعث تولید بیشتر RBC می شوند.

نکته:

گلبول قرمز به طور طبیعی بعد از تولید در مغز استخوان 120 روز در خون زندگی می کند و در آخر عمر خود خرد می شود و به عناصر سازنده اش تبدیل می شود. مقدار RBC ها در طی بارداری به طور طبیعی کمی کمتر نشان داده می شود چون حجم مایع خون افزایش پیدا کرده است. عدد RBC در واقع مقدار دقیق گلبول های قرمز در 1میلی لیتر خون محیطی است. بسته به آزمایشگاه و نوع کیت مورد استفاده، ممکن است مقیاس شمارش این سلول فرق کند. خوردن داروهایی مثل کلرامفنیکل هم باعث کاهش RBC می شود.

 

HCT

هموتوکریت یا HCT هم یکی از مقادیر اندازه گیری گلبول قرمز است. به طور کلی «هم» به معنی آهن است و هر جا در هر کلمه ای آمد حتما آن کلمه ارتباطی با گلبول قرمز دارد.

هماتوکریت درصدی از حجم کلی خون است که از گلبول قرمز ساخته شده و با اندازه گیری قسمت قرمز رسوب خون در لوله آزمایش نسبت به کل ارتفاع خون اندازه گیری می شود. به خاطر بیماری ها و شرایط مختلفی که می توانند اندازه گیری RBC و Hgb را با اشکال مواجه کنند، HCT هم اندازه گیری می شود تا به طور مستقیم نشان دهنده اندازه هموگلوبین و گلبول قرمز در خون باشد. این عدد معمولا با درصد نشان داده می شود.

 

مقادیر طبیعی: اعداد بین 42 تا 52 درصد برای آقایان و 37 تا 47 درصد برای خانم ها نرمال به حساب می آید. در خانم های باردار درصد بالاتر از 33 طبیعی است.

 

محدوده خطر: HCT بالاتر از 60 درصد و پایین تر از 15 درصد باید باعث نگرانی پزشک شود.

چه چیزهایی باعث کاهش آن می شود؟

تقریبا همان دلایل RBC،Hgb به علاوه شرایطی مثل پرکاری تیرویید، سیروزکبدی، نارسایی مغز استخوان و میلوم مولتیپل باعث کاهش هماتوریت می شوند.

چه چیزهایی باعث افزایش آن می شود؟

سوختگی، اسهال شدید، بیماری های انسدادی ریوی، از دست دادن زیاد آب، تولید بیش از حد گلبول قرمز عوامل افزایش HCT هستند.

 

نکته:

بیماری هایی که باعث به وجود آمدن شکل های غیرطبیعی گلبول قرمز می شوند (مثل بیماری گلبول قرمز داسی شکل)مقدار HCT را تغییر می دهند. وقتی مقدار گلبول سفید به شدت بالا باشد بر مقدار HCT موثر است. در صورت طبیعی بودن اندازه های گلبول قرمز، مقدار هماتوکریت 3 برابر هموگلوبین است. هماتوکریت را نباید بلافاصله بعد از خون ریزی شدید اندازه گیری کرد.

 

 

WBC

این سه حرف مخفف «سلول های سفیدخون» و نشان دهنده گلبول های سفید است. اندازه گیری مقدار گلبول های سفید خون یکی از روش های اصلی تعیین وجود عفونت در بدن است چون این سلول ها که جزو سیستم دفاعی بدن هستند در شرایط بیماری های عفونی و غیرعفونی واکنش های مختلفی از خود نشان می دهند.

شمارش WBCها دو جزء دارد:

یکی مقدار کلی گلبول های سفید در یک میلی لیتر خون و جزء دیگر شمارش جزء به جزء این سلول ها چون گلبول سفید خود متشکل از پنج نوع مختلف است که کم و زیاد شدن هر کدام از این انواع معنی خاص خود را دارد. کلمه «diff» که در جلوی CBC به معنی آزمایش خون نوشته می شود درخواست برای شمارش همین انواع مختلف گلبول سفید است.

مقادیر طبیعی: در بزرگسالان و بچه های بالاتر از 2 سال مقدار گلبول سفید بین 5 تا 10 هزار در هر میلی لیتر خون طبیعی است.

محدوده خطر: WBC کمتر از 2500 و بیشتر از 30000 هر کدام نشان دهنده بیماری هایی هستند که می توانند گاهی خطرناک باشند.

چه چیزهایی باعث کاهش آن می شود؟

لکوپنی یا کاهش گلبول سفید به مقادیر زیر 4هزار گفته می شود که معمولا در نتیجه نارسایی مغز استخوان، مسمومیت دارویی عفونت بسیار زیاد، سوءتغذیه، بیماری های خودایمنی، ایدز، به وجود می آید. در بسیاری از انواع نارسایی های مغز استخوان (مثلا بعد از شیمی درمانی، رادیوتراپی و.)هم این مقدار کاهش می یابد.

 

چه چیزهایی باعث افزایش آن می شود؟

افزایش گلبول سفید، لکوسیتوز نام دارد و به مقادیر بالاتر از 10هزار گفته می شود. که به طور معمول نشان دهنده عفونت، التهاب، تخریب بافت بدن و یا لوسمی یا سرطان خون است. ضربه و جراحت، استرس و تب هم مقدار WBC را افزایش می دهند.

 

نکته:

عمل اصلی گلبو ل سفید مبارزه با عفونت و حذف عوامل خارجی و مزاحم است و در مواقع آلرژ ی ها هم این سلول ها مسوول بروز واکنش هستند. تغییر هر کدام از انواع WBC معنی خاص خود را دارد و ممکن است نشان دهنده عفونت با میکروب، ویروس و یا حتی استرس باشد. فعالیت شدید بدنی و ورزش سنگین هم برای مدتی باعث بالا رفتن تعداد WBC در خون می شود. بارداری و زایمان هم این مقدار را افزایش می دهند.

 

Hgb

در برگه های آزمایش مختلف ممکن است به صورت های مختلف HGB،Hg، یا Hgb نوشته شود. هم اینها مخفف کلمه هموگلوبین، یکی از عناصر اصلی تشکیل دهنده گلبول قرمز است. این ماده که در آن آهن به کار رفته خود از اسید آمینه تشکیل شده و جایگاه های مختلفی برای ترکیب با اکسیژن دارد. هموگلوبین در جایی که اکسیژن زیاد وجود دارد با آن ترکیب می شود و در محیط کم اکسیژن آن را آزاد می کند. اندازه گیری مقدارکلی هموگلوبین در واقع نوعی نشان هنده تعداد گلبول های قرمز است.

مقادیر اصلی: مقدار طبیعی برای آقایان بین 14 تا 18 گرم در هر دسی لیتر است و برای خانم ها مقادیر بین 12 تا 16 گرم در هر دسی لیتر طبیعی محسوب می شود.

محدوده خطر: هموگلوبین زیر 5 و بالای 20 مقادیر بحرانی به حساب می آیند و حتما نیازمند رسیدگی فوری هستند.

 

چه چیزهایی باعث کاهش آن می شود؟

دقیقا همان دلایل کاهش گلبول های قرمز چون هموگلوبین را هم تخریب می کنند باز کاهش مقدار آن در خون می شوند. کم خونی، خون ریزی شدید، سرطان، سوءتغذیه، بیماری لوپوس، بیماری های کلیوی و بزرگی طحال باعث کاهش هموگلوبین می شوند. مصرف آنتی بیوتیک ها، آسپیرین و ایندومتاسین و همچنین داروهای ضدسرطان هم هموگلوبین خون را کم می کنند.

 

چه چیزهایی باعث افزایش آن می شود؟

مشکلات ریوی، سوختگی شدید، نارسایی مزمن ریه و از دست دادن زیاد آب (دهیدراسیون)مقدار این ماده حیاتی را افزایش می دهند. جنتامایسین و متیل دوپا هم جزو داروهایی هستند که عوارض جانبی شان افزایش Hgb است.

 

نکته:

مقدار Hgb در بارداری کاهش می یابد چون با اینکه خون سازی کمی بیشتر شده است اما حجم مایع بدن و خون بالا رفته و مقدارکلی هموگلوبین در هر دسی لیتر آن کاهش می یابد. زندگی در ارتفاع هم به خاطر نیاز بیشتر بدن به اکسیژن و کمبود اکسیژن محیط باعث تولید بیشتر هموگلوبین می شود. در طحال اغلب سلول های پیرخون تخریب می شوند. بزرگ شدن طحال یعنی تخریب بیشتر سلول ها و به همین دلیل به دنبال آن کاهش RBC و Hgb رخ می دهد.

 

Plt

پلاکت ها، اجزای کوچک دیسک شکلی هستند که در خون وجود دارند و از بقیه سلو ل های خونی بسیار کوچک ترند. این ساختارها حاوی آنزیم هایی هستند که باعث انعقاد خون می شوند و وظیفه اصلی آنها جلوگیری از خون ریزی و خارج شدن گلبول قرمز از داخل رگ است.

Plt نشان دهنده تعداد پلاکت ها در هر میلی لیتر مکعب خون است و عدد مربوط به آن معمولا بزرگ ترین عدد برگه آزمایش خون است. به غیر از کنترل سیستم انعقادی خون، از میزان پلاکت برای بررسی روند بهبود نارسایی مغز استخوان و بیماری های خونی هم استفاده می شود.

مقادیر طبیعی: پلاکت بین 150 هزار تا 400 هزار در هر میلی مترمکعب خون برای بزرگسالان طبیعی است. در نوزادان این مقدار کمی بیشتر است. محدوده خطر: پلاکت زیر 50 هزار یا بیشتر از یک میلیون کاملا غیرطبیعی است و نیازمند توجه ویژه است.

 

چه چیزهایی آن را کاهش می دهد؟

بزرگ شدن طحال، خون ریزی شدید و مصرف پلاکت، لوسمی یا سرطان خون ترومبوسیتوپنی، (انواع وراثتی کمبود پلاکت)، انعقاد منتشر خون در داخل رگ ها، شیمی درمانی بعد از سرطان، عفونت و نارسایی مغز استخوان باعث کاهش PH می شود. عدم تولید پلاکت هم می تواند به خاطر مشکلات استخوانی باشد.

 

چه چیزهایی آن را افزایش می دهد؟

بیماری آرتریت روماتویید، کم خونی فقر آن و مشکلات بعد از برداشت طحال باعث افزایش مقدار پلاکت می شوند. به این عوامل می توان بعضی سرطان ها و بیماری های ژنتیکی خاص را هم اضافه کرد.

 

نکته:

ورزش شدید و قدرتی باعث افزایش میزان پلاکت می شود.

در هنگام قاعدگی مقدار پلاکت کمی کاهش پیدا می کند. قرص های ضدبارداری باعث بالا رفتن مقدار پلاکت می شوند. در حالی که استامینوفن پلاکت را کاهش می دهد.

 

ESR

تست بررسی سدیمانتاسیون گلبولهای قرمز خون(ESR)یکی از تستهای رایج در آزمایشگاه های تشخیص طبی می باشد که بنا به درخواست پزشک برای بسیاری از بیماران انجام می شود. این تست یک تست ارزان قیمت و البته غیر اختصاصی می باشد که نتایج آن همراه با نتایج سایر تستها ارزشمند و کمک کننده می باشد.

ESR تحت شرایطی مانند بیماری های اتو ایمیون به ویژه روماتیسم مفصلی، در عفونتها، التهابات حاد و مزمن و سرطانها افزایش میابد بنابراین با تنها افزایش میزان رسوب گلبولهای قرمز به تشخیص دقیقی نمی توان دست یافت.سرعت رسوب گبولهای قرمز خون بر حسب میلیمتر بر ساعت می باشد.

در این تست خون گرفته شده همراه با ضد انعقاد سیترات سدیم در لوله های بلند و باریکی کشیده شده و به صورت عمودی روی پایه های سدیمان قرار داده می شود. پیپت های ESR پیپت های بلندی هستند که از قسمت سر به انتها از 0 درجه بندی شده اند. خون داخل پیپت ها تا عدد 0 کشیده شده و بعد از طی 1 ساعت میزان رسوب گلبولها از عدد 0 تا جایی که پلاسما شفاف وجود دارد خوانده می شود.

موارد درخواست تست: این تست در موارد مشاهده علائمی مبنی بر التهابات و یا بدخیمی ها و همچنین علائم مربوط به رماتیسم مفصلی مانند درد و ورم مفاصل در خواست می شود. لازم به ذکر است که با توجه به غیر اختصاصی بودن این تست حتما همراه با سایر تستهای ارزشمند و کمک کننده به تشخیص نهایی مانند الکتروفورز پروتئینهای سرم، اندازه گیری فیبرینوژن و. بنا به علائم بیمار درخواست می شود. همچنین بعد از تشخیص بیماری این تست به منظور ارزیابی میزان پاسخ به درمان در فرد بیمار به صورت دوره ای درخواست می شود. کاهش ESR از مقدار قبلی نشانه از بهبودی و افزایش مجدد آن نشانه ای از عود بیماری می باشد.مقدار نرمال ESR در مردان تا 10 و در زنان تا 20 میلیمتر بر ساعت می باشد.

 

 

موارد افزایش ESR:

افزایش ESR نشانه ای از افزایش گلبولینها و یا فیبرینوژن پلاسما بوده و نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

1 افزایش خفیف در التهابات خفیف و جزئی، حاملگی و آنمی. در آنمی ها به دلیل اینکه میزان گلبولهای قرمز کم می شود دافعه بین این سلولها کمتر از حالت عادی شده و بنابراین میزان رسوب افزایش میابد حال اینکه در پلی سیتمی به دلیل افزایش در تعداد اریتروسیتها دافعه بین سلولی بیشتر شده و این امر باعث کاهش رسوب و کاهش ESR می گردد.

2 افزایش شدید این تست می تواند بیانگر افزایش در پروتئین های خون از جمله گلبولینها باشد. افزایش گلبولینها در مواردی مانند عفونتها، مولتیپل میلوما، ماکروگلبولنمی والدنشتروم (در این مورد حتی در غیاب التهاب افزایش ESR باز هم دیده می شود.)و رماتیسم مفصلی دیده می شود.

3 در زنان معمولا میل به افزایش در ESR بیشتر بوده و در دوران قاعدگی و بارداری میزان آن افزایش میابد.

4 داروها شامل دکستران، متیل دوپا، تئوفیلین، پنیسیلین پروکاینامید و داروهای پیشگیری از بارداری خوراکی باعث افزایش ESR می گردند. *کاهش ESR معمولا حالت مهمی نبوده و گاهی در موارد پلی سیتمی، لکوسیتوز و ناهنجاری گلبولهای قرمز مانند سیکل سل دیده می شود. همچنین داروهایی مانند آسپیرین، کورتیزون و کینیون باعث کاهش ESR می گردند.

 

 

CRP

CRP یکی از پروتئین های فاز حاد بوده که مانند ESR یک تست ارزشمند در موارد التهابات محسوب می شود و حتی می توان گفت که این تست از ESR ارزشمندتر می باشد زیرا به محض بروز هر گونه التهابی در بدن افزایش یافته و به مجرد کاهش التهاب و بهبودی میزان آن کاهش میابد بنابر این علی رغم غیر اختصاصی بودن از حساسیت خوبی برخوردار می باشد. بنابراین همراه با تست ESR تست CRP نیز انجام می شود. سایر تستهای همراه با ESRبنا به علائم بیمار شامل تست RF به منظور بررسی رماتیسم مفصلی, تست ANAو سایر تستهای اتوایمیون به منظور بررسی اختلالات اتوایمیون، اندازه گیری سطح فیبرینوژن، الکتروفورز پروتئین سرم، CBC و سایر تستها می باشد. موارد افزایش ESR: افزایش ESR نشانه ای از افزایش گلبولینها و یا فیبرینوژن پلاسما بوده و نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

1 افزایش خفیف در التهابات خفیف و جزئی، حاملگی و آنمی. در آنمی ها به دلیل اینکه میزان گلبولهای قرمز کم می شود دافعه بین این سلولها کمتر از حالت عادی شده و بنابراین میزان رسوب افزایش میابد حال اینکه در پلی سیتمی به دلیل افزایش در تعداد اریتروسیتها دافعه بین سلولی بیشتر شده و این امر باعث کاهش رسوب و کاهش ESR می گردد.

2 افزایش شدید این تست می تواند بیانگر افزایش در پروتئین های خون از جمله گلبولینها باشد. افزایش گلبولینها در مواردی مانند عفونتها، مولتیپل میلوما، ماکروگلبولنمی والدنشتروم (در این مورد حتی در غیاب التهاب افزایش ESR باز هم دیده می شود.)و رماتیسم مفصلی دیده می شود.

3 در زنان معمولا میل به افزایش در ESR بیشتر بوده و در دوران قاعدگی و بارداری میزان آن افزایش میابد.

4 داروها شامل دکستران، متیل دوپا، تئوفیلین، پنیسیلین پروکاینامید و داروهای پیشگیری از بارداری خوراکی باعث افزایش ESR می گردند.

*کاهش ESR معمولا حالت مهمی نبوده و گاهی در موارد پلی سیتمی، لکوسیتوز و ناهنجاری گلبولهای قرمز مانند سیکل سل دیده می شود. همچنین داروهایی مانند آسپیرین، کورتیزون و کینیون باعث کاهش ESR می گردند.

 

 

آزمایش گروه های خونی در پلاسمای خون انسان عناصری وجود دارند که به آنها” آگلوتاسیون” می گویند و این خاصیت را دارند که اگر سلول خونی خارجی وارد خون شود آنها را به هم چسبانده و منعقد و بالاخره متلاشی می کند.خون اشخاص به چهار گروه تقسیم می شوند

گروه خونیA:

پلاسمای این گروه دارای آگلوتین مخصوص برای به هم چسباندن گویچه های گروه B است.

گروه خونی B:

– پلاسمای این گروه دارای آگلوتین مخصوص برای به هم چسباندن گویچه های گروه A است.

گروه خونیAB:

– پلاسمای این گروه دارای آگلوتین مخصوص برای به هم چسباندن گویچه های گروهAB است.

گروه خونیO:

پلاسمای این گروه دارای آگلوتین مخصوص برای به هم چسباندن گویچه های گروه O است.

وقتی به بیماری خون تزریق می شود باید آن خون هم کروه بیمار باشد و یا از نوعی باشد که عمل آگلوتاسیون بین خون بیمار و خون دهند موجود باشد(آزمایش کراسمچ)در این حالت خون داده شده با خون بیمار موافق است.

هر گروه خونی می تواند از هم گروه خون دریافت کند. گروه خونی O می تواند به تمام گروههای دیگر خون بدهد و دهنده همگانی است

گروه خونیAB: می تواند از همه گروهها خون بگیرد و گیرنده عمومی است ولی به هیچ گروه دیگر جزخودش نمی تواند خون بدهد گروه AوB فقط به هم گروه خود و گروه AB می توانند خون بدهند

 

صرفنظر از این موضوع عوامل دیگری از جملهRh در تطبیق خون شخصی به خون دیگر مهم است

مشاهده شده که اگر خون انسان را با خون نوعی میمون به نام رزوس مخلوط کنند

گاهی ممکن است اگلوتاسیون انجام شود و گاهی انجام نمی شود.اگر انجام شودRh مثبت و اگر انجام نشودRh منفی است عامل رزوس در خون بعضی افراد وجود دارد و برخی وجود ندارد که به آن Rh مثبت یا منفی می گویند.این عمل از طریق ارث منتقل می شود.اگر پدری Rh مثبت و مادر Rh منفی باشد فرزند آنها ممکن است این عامل را از پدر یا مادر به ارث برده و خونش Rh مثبت باشد خونش با مادر غیر موافق است که منجر به عوارض شدیدی برای فرزند می شود. امار نشان می دهد که 15 درصد مردم جهان Rh منفی و بقیه Rh مثبت هستند.

 

 

CBC

CBC حروف اول سه کلمه انگلیسی زیر است.

کامل=C)COMPLETE)، خونBLOOD:B، شمارشCOUNT= C

درنتیجه: CBCبه معنای شمارش کامل گویچه های خون است

 

CBC شامل:

1 شمارش تعداد گویچه های سفید خون در میلی متر مکعب ازخون: WBC

2٫شمارش تعداد گویچه های قرمز خون در میلی متر مکعب ازخون RBC

3 شمارش تعداد پلاکت های خون در میلی مترمکعب ازخون platelet count

4 شمارش افتراقی گویچه های سفید خون تعیین Diff)Count white blood cell differential)

5– اندازه گیری مقدارهماتوکریت خون HCT

6 تعیین مقدار مقدارهموگلوبین خون HGB

7 تعیین اندیکس های (index)گویچه های قرمز خون

 

 

آزمایش قند خون

این ماده منبع اصلی تأمین انرژی در تمام موجودات زنده است. برای اندازه گیری قند خون فرد حتما باید ناشتا باشد، به همین دلیل واژه Fasting به کار می رود، یعنی بعد از مدت کوتاهی گرسنگی قند خون اندازه گیری شده است. این مدت حدود 10 تا 12 ساعت می باشد. اگر سطح قند خون فردی بعد از 12 ساعت ناشتا بیشتر از 105 میلی گرم در دسی لیتر باشد، نشان دهنده استعداد ابتلاء وی به دیابت در طی ده سال آینده است. میزان نرمال قند خون بین حداقل 65 تا 70 و حداکثر 100 تا 110 در محدوده بالا می باشد، البته افزایش خفیف قند خون ممکن است در اثر دریافت اخیر فرد باشد، اما اگر در آزمایشات مکرر میزان آن تغییری نکرد، فرد نیاز به توصیه های رژیمی برای پیش گیری از ابتلا به دیابت در آینده دارد.

 

آزمایش چربی خون

آزمایش چربی خون شامل اندازه گیری کلسترول کل، کلسترول HDL (خوب)، کلسترول LDL (بد)و تری گلیسرید می شود.

برای اندازه گیری دقیق چربی های خون باید 9 تا 12 ساعت پیش از خون گرفتن، چیزی به جز آب نخورید و ننوشید.

تری گلیسرید نوعی از چربی خون است که در اثر مصرف مواد قندی و نشاسته ای بالا می رود.

کلسترول خون هم با مصرف چربی های غذایی مثل کره، چربی های گوشت، تخم مرغ و مواد لبنی پرچرب، روغن های جامد و مایع، غذاهای سرخ شده و … زیاد می شود

 

مقادیر کلسترول و تری گلیسرید خون

میزان کلسترول و تری گلیسرید خون معمولا به “میلی گرم در دسی لیتر” اندازه گیری می شوند.

این جدول ها میزان های طبیعی و غیرطبیعی انواع چربی های خون را نشان می دهد.

 

میزان کل کلسترول (میلی گرم در دسی لیتر)

تفسیر:

کمتر از 200: مطلوب

200 تا 239: حد مرزی بالا

240 و بالاتر:بالا

 

کلسترول بد یا LDL (میلی گرم در دسی لیتر)

تفسیر:

کمتر از 70:مطلوب / برای افراد در معرض خطر بسیار بالای بیماری قلبی

کمتر از 100: مطلوب / برای افرادی در معرض خطر بیماری قلبی

100 تا 129:نزدیک به طبیعی

130 تا 159:حد مرزی بالا

160 تا 189: بالا

190 و بالاتر:بسیار بالا

 

کلسترول خوب یا HDL (میلی گرم در دسی لیتر)

تفسیر

مردان: کمتر از 40:بد

زنان:کمتر از 50: بد

50 تا 59:بهتر

60 و بالاتر:بهترین

 

تری گلیسرید (میلی گرم در دسی لیتر)

تفسیر:

کمتر از 150:مطلوب

150 تا 199:حد مرزی بالا

200 تا 499:بالا

500 و بالاتر:خیلی بالا

 

 

الکترولیتهای موجود در خون

اندازه گیری الکترولیت هایی همچون پتاسیم،سدیم،کلر و گازکربنیک در خون معمولا در در شرایطی همچون دیابت کنترل نشده،COPD،بیماری کلیوی،بیمارانی که گاواژ می شوند، بعضی اختلالات داخلی، آسیب، ورم و اسیدوز/آلکالوز انجام می شود.

 

پتاسیم:K

بدن به تغییر مقدار پتاسیم بسیار حساس است. با بالا یا پایین رفتن پتاسیم، آریتمی قلبی یا آسیب های عصبی اتفاق می افتد. مقادیر نرمال آن در خون5 3٫6 میلی اکی والان در لیتر است.

کاهش پتاسیم خون(هایپوکالمی)در مواردی همچون کاهش دریافت غذایی و در وضعیت کاتابولیک، اسهال، استفراغ،سیروز کبدی و یا آسپیراسیون رخ می دهد.علاوه بر این مصرف بعضی داروها همچون داروهای مدر و شیرین بیان نیز باعث کاهش سطح پتاسیم خون می شوند. افزایش پتاسیم خون (هایپرکالمی)در اثربیماری کلیوی، آسیب های ناشی از تصادفات،عفونت و خون لیز شده اتفاق می افتد.مصرف داروهایی همچون ممانعت کننده های ACE نیز باعث افزایش پتاسیم می شوند.

 

سدیم:Na

سدیم مهمترین یون در مایع خارج سلولی است و به خاطر خاصیت احتباس دهنده آب، ارزشمند است. مقادیر نرمال آن در خون 135 145 mEq/L است. این الکترولیت در بدن نقشهای زیادی اعمال می کند.

از جمله: فعالیت آنزیمها،کنترل اسمولالیته مایعات داخل عروقی، کنترل تعادل اسید و باز، هدایت ایمپالسهای عصبی ماهیچه ای از طریق پمپ سدیم (همزمان با خارج شدن پتاسیم، سدیم وارد سلول می شود)و … کاهش سطح سدیم خون (هایپوناترمی)،در اثر از دست دهی سدیم یا احتباس آب یا هردو رخ می دهد. به عنوان مثال اسهال،استفراغ،تعریق زیاد، تزریق مداوم سرم قندی 5%،رژیم کم نمک، سوختگی، واکنشهای التهابی، آسیب بافت ها و …

 

 

تفسیر آزمایش کامل ادرار

 

 

آزمایش کامل ادرار UA آزمایش ساده ومهم و گاهی وسیله ای کلیدی برای تشخیص بیماری های کلیوی و اورولوژیک می باشد. این آزمایش شامل بررسی فیزیکی، شیمیایی و میکروسکوپی می باشد. گاهی همین آزمایش ساده و راحت اطلاعات بسیار مهم و الزامی برای تشخیص بیماران را فراهم می آورد.

در تمام بیماران اورولوژی و نفرولوژی U/A الزامی است. با این حال این آزمایش چنانچه به درستی تفسیر نشود، می تواند باعث گمراهی پزشک شود.

آزمایش کامل ادرار توسط (dipsticks)و میکروسکوپی انجام می شود، خصوصیات فیزیکی ادرار نیز ذکر می گردد.

در این قسمت خلاصه ای از این موارد ذکر می گردد

الف)خصوصیات فیزیکی

1 رنگ ادرار ـ ادرار طبیعی به رنگ زرد کم رنگ (pale yellow)است که به علت پیگمان یوروکروم(urochrom)می باشد. دلایل تغییر رنگ ادرار عبارت اند از: میزان غلظت ادرار، خوراکی ها، دارو ها، تولیدات متابولیسم بدن، عفونت ادراری. در صورت تغییر رنگ ادرار باید، تمام این موارد بررسی شوند.

سندروم کهنه ی قرمز(red diaper syndrome)به علت باکتری سراشیا مارسسنس می باشد که باعث نگرانی مادران می گردد.

 

2 توربیدیتی (شفافیت)ـ ادرار تازه شفاف است و شایع ترین علت کدری آن فسفاتوری است. در موارد کریستال فسفات اضافی در ادرار قلیایی شروع به رسوب می کنند، معمولا متناوب هستند و پس از مصرف غذا یا مقادیر زیاد شیر رخ می دهد. بیمار بی علامت بوده و چنانچه ادرار با اسید استیک (سرکه)اسیدی شود، شفاف خواهد شد.

 

از طرف دیگر در آزمایش میکروسکوپی کریستال های فسفات آمورف دیده خواهد شد.علت دیگر کدری ادرار پیوری است که حضور تعداد زیاد WBC در ادرار و بوی تند و زننده باعث افتراق آن از سایر علل خواهد شد.از علل نادر کدری ادرار کایلوری است که ناشی از ارتباط غیر طبیعی سیستم لنفاوی و ادراری می باشد.

 

3 وزن مخصوص ادرار ـ با(dipsticks)یا با وسیله ی اپتیک خاصی انجام می گردد. محدوده ی آن از1/001 تا 1/035 می باشد. وزن مخصوص ادرار معمولا نشان گر وضعیت هیدریشن بیمار است؛ ولی، می تواتند، ناشی از عمل کرد غیر طبیعی کلیه نیز باشد.

وزن مخصوص طبیعی بین 1/008 تا 1/020 است، اگر، زیر 1/008 باشد، رقیق است و اگر بالای 1/020 باشد غلیظ می باشد. اگر در چند آزمایش متوالی 1/010 باشد، تشخیص CRF یا ARF مطرح است.

 

علل کاهش وزن مخصوص ادرار

i. مصرف مایعات زیاد

ii. مصرف دارو های مدر

iii. دیابت بی مزه

iv. کاهش توانائی کلیه درتغلیظ ادرار

 

علل افزایش وزن مخصوص ادرار

i)کاهش مصرف مایعات

ii)دیابت شیرین

iii)دهیدریشن به علت تب، تعریق،استفراغ،اسهال

iv)ترشح نابجای ADH

v)تزریق مواد کنتراست (پس از IVP می تواند تا 1/035 برسد)

 

علت اسمولاریته ادرار، مواد محلول آن است و از 50 تا 1200 میلی اسمول در لیتر متغیر است. اسمولاریته نیز، تحت تاثیر هیدریشن و عوامل موثر بر وزن مخصوص ادرار قرار می گیرد. نسبت به وزن مخصوص اسمولاریته ادرار نمایش گر بهتری از کار کلیه می باشد، ولی، توسطdipsticks قابل انجام نیست.

 

4 pH ادرار ـ توسط dipsticks چک می شود. PH ادرار از 4/5 تا 8 متغیر است. متوسط آن در حالت طبیعی 5/5تا 6/5 است. اگر زیر 5/5 باشد، اسیدی و اگر بالای 6/5 باشد، قلیایی در نظر گرفته می شود.

در کل pH ادرار نشان گر pH سرم است، مگر، در موارد خاصی مثل RTA وبیماری های خاص کلیه که قدرت اسیدی کردن ادرار مختل است.عدم توانایی کلیه در اسیدی کردن ادرار به میزان زیر 5/5 پس از لود اسید برایRTA تشخیصی است.درUTI چنانچه ادرار قلیایی باشد، احتمالا، عامل آن باکتری های اوره آز مثبت مثل پروتئوس می باشد. این باکتری ها با این آنزیم اوره ادرار را به آمونیاک تبدیل می کنند.در تشکیل سنگ های ادراری pH موثر است. سنگ های سیستینی و اسید اوریکی در ادرار اسیدی ایجاد شده و قلیایی کردن ادرار به درمان و پیشگیری آن ها کمک می کند.

 

ب)آزمایش شیمیایی ادرار Dipsticks یک روش آسان، سریع و ارزان می باشد. موادی که با این روش چک می شود شامل خون، پروتئین، گلوکز، کتون، یوروبیلینوژن، بیلیروبین، و گلبول سفید هستند.با این حال چون این آزمایش بر پایه کلرومتری (رنگ)می باشد، هر رنگ اضافی ادرار مثل فنازوپیریدین در این آزمایش اختلال ایجاد می نماید.

مصرف ویتامین ث زیاد منجر به تداخل در واکنش اکسیداسیون شده و منفی کاذب را در گلوکز و بیلیروبین باعث می گردد.ادرار بیش از حد قلیایی منجر به مثبت کاذب پروتئین و از طرفی پایین خوانده شدن وزن مخصوص ادرار می گردد. اگر Dipsticksتاریخ گذشته باشد یا برای مدت طولانی در معرض هوا قرار گرفته باشد، خراب شده و نتیجه آزمایش قابل قضاوت نخواهد بود.

1)هماچوری ـ حضور RBC بیش از 3 عدد در ادرار سانتریفوژ شده را هماچوری می نامند که Dipsticks حساسیت بیش از 90% برای شناسایی آن دارد. ولی، اختصاصیت آن به علت مثبت کاذب بالا پایین است.

حضور گلبول قرمز، هموگلوبین و میوگلوبین آنرا مثبت می کند. برای افتراق آن ها از هم ابتدا آزمایش میکروسکوپی انجام می شود، اگر، گلبول قرمز دیده شد، تشخیص هماچوری است؛ اگر، دیده نشد، باید خون بیمار سانتریفوژ شود. اگر سرم بیمار قرمز یا صورتی بود، هموگلوبینوری و اگر شفاف بود میوگلوبینوری مطرح است. علل هماچوری مثبت کاذب شا

0

علائم و درمان عفونت معده و روده (اسهال و استفراغ)


آنفولانزای معده را که همراه با اسهال و استفراغ است، عفونت معده و روده یا در اصطلاح “گاستروآنتریت” می‌گویند.

اما در واقع این بیماری، به رغم ناراحت کننده بودنش، کوچک‌ترین ارتباطی با آنفولانزا ندارد و در صورت ابتلا به آن، معده و روده‌ی بیمار، عموماً به دلیل عفونت باکتریایی یا ویروسی تحریک و ملتهب می‌شود.

علائم

tn.gastroenteritis.jpg.mid

علائم اسهال و استفراغ، بسته به علت به وجود آوردنده آن، در بازه‌ای بین چند ساعت تا چند روز پس از ابتلا به عفونت معده و روده طول می‌کشد. اسهال مکرر علامت اصلی این بیماری محسوب می‌شود که گاهی اوقات در آن، رگه‌های خون یا مخاط نیز وجود دارد. دیگر علائم ابتلا به عفونت روده و معده عبارتست از:

  • استفراغ
  • حالت تهوع
  • کاهش اشتها
  • دل پیچه
  • احساس درد در اعضاء بدن
  • سر درد
  • دمای بالای بدن (تب)

عفونت معده و روده باعث از دست رفتن آب بدن که گاهی خطرناک‌تر و وخیم‌تر از خود عفونت است، می شود. سالمندان بیش از دیگران در معرض این خطر قرار دارند، که در صورت درمان نشدن و اهمال می‌تواند مرگبار باشد.  بنابراین آگاهی از علائم و نشانه های کاهش آب بدن اهمیت بسیار دارد. نشانه‌های کاهش ملایم آب بدن عبارتند از:

  • تشنگی یا خشکی دهان
  • کدر بودن ادرار
  • سرگیجه و گیجی، به ویژه پس از ایستادن
  • حالت تهوع
  • کمبود انرژی
  • سر درد

نشانه‌های کاهش بیشتر و جدی‌تر آب بدن شامل موارد زیر می‌شود:

  • ضعف و بی‌حوصله گی
  • گرفتگی عضلانی
  • خستگی صورت
  • فرورفتگی چشم
  • نداشتن ادرار یا کم شدن مقدار آن
  • گیجی
  • ضربان قلب سریع

از آنجایی که آب بدن کودکان به سرعت کاهش می‌یابد، اگر کودک دچار اسهال و استفراغ شود، والدین باید به نشانه‌های حاکی از تشنگی شدید، خشکی پوست یا دهان توجه کنند؛ از طرفی چنانچه کودک در سنین پایین‌تر، نوزاد، باشد، کم‌تر کثیف شدن پوشک و خشک‌تر بودن آن در مقایسه با شرایط عادی می‌تواند علامت خطر باشد.

نباید اجازه داد کودکان دچار اسهال و استفراغ تا زمان برطرف شدن علائم به مهد کودک یا مدرسه بروند. والدین باید پیش از دادن هر گونه دارو به کودک با پزشک مشورت کنند. داروهای متداول برای کنترل اسهال و استفراغ معمولاً برای کودکان کمتر از 5 سال استفاده نمی‌شوند.

برای پیشگیری از ابتلا به عفونت روتاویروس، رایج‌ترین دلیل اسهال و استفراغ کودکان، دو نوع واکسن به نوزادان تزریق می‌شود.

علت

اسهال و استفراغ معمولاً پی‌آمد عفونت معده و روده است.بدن به دلیل عفونت نمی‌تواند به خوبی آب را از مواد موجود در روده جذب کند، به همین دلیل است که اسهال متداول‌ترین علامت عفونت معده و روده است و آب بدن در اثر ابتلا به این بیماری از دست می‌رود. عفونت نورو ویروس و مسمومیت غذایی باکتریایی دو مورد از رایج‌ترین علل اسهال و استفراغ بزرگسالان به شمار می‌رود. در ادامه متداول ترین علل ابتلا به عفونت روده و معده ذکر شده است.

نورو ویروس

نورو ویروس شایع‌ترین علت اسهال و استفراغ بزرگسالان محسوب می‌شود که چون بیشتر در طول فصل زمستان منتشر می‌شود، گاهی اوقات “میکروب استفراغ زمستانی” نیز نامیده می‌شود. بااین حال در هر زمان از سال احتمال بروز عفونت روده وجود دارد. این ویروس در مدفوع بیمار دچار عفونت روده وجود دارد، بنابراین چنانچه بیمار پس از انجام عمل دفع، دستان خود را به خوبی نشوید، ویروس به تمام سطوح، اشیاء و مواد غذایی لمس شده توسط وی منتقل می‌شود و برای چند روز در چنین محیط‌هایی زنده می‌ماند.

سپس عفونت به فرد دیگری انتقال می‌یابد که از این غذاهای آلوده خورده است یا پس از لمس سطح یا شیء آلوده، دست خود را به دهان برده است. قطره‌های کوچک استفراغ یا مدفوع عفونی نیز در فضا پخش می‌شود و موجب بیماری اشخاصی می‌گردد که از این هوای آلوده استنشاق می‌کنند.

عفونت‌های نورو ویروس به سادگی به روش‌های اشاره شده، به ویژه در محیط‌های بسته‌ای مانند بیمارستان، مهد کودک و کشتی تفریحی، منتشر می‌شود.

نورو ویروس گونه‌های متعدد دارد و احتمال دارد که فردی چند بار دچار عفونت نورو ویروس شود، چون ایمنی به وجود آمده پس از هر بار ابتلا به عفونت تنها چند ماه دوام دارد.

مسمومیت غذایی

اکثر عفونت‌های باکتریایی دامن زننده به اسهال و استفراغ پی‌آمد مسمومیت غذایی هستند. احتمال آلودگی باکتریایی غذا در تمامی مراحل تولید، فراوری یا طبخ آن وجود دارد. مسمومیت غذایی برای مثال می‌تواند نشأت گرفته از موارد زیر باشد:

  • طبخ نکردن غذا در دمای مناسب یا به مدت کافی
  • نگهداری نکردن مواد غذایی در دمای مناسب و گرم بودن محیط
  • لمس مواد غذایی توسط شخصی که به خوبی دست‌هایش را نشسته است.
  • مصرف مواد غذایی تاریخ گذشته
  • آلودگی چند جانبه (زمانی که باکتری مضر بین غذا، سطوح و وسایل پخش شود.)

کمپیلوباکتر، سالمونلا و اشرشیا کلی (E. coli)متداول‌ترین باکتری‌هایی هستند که باعث عفونت معده و روده می‌شوند و عموماً در گوشت خام یا نیم‌پز، شیر غیرپاستوریزه و آب تصفیه نشده وجود دارند.

عفونت در زمان سفر

سفر به مناطقی با وضعیت نامناسب بهداشت و آب آلوده احتمال عفونت روده و معده را افزایش می‌دهد، از این نوع عفونت غالباً با اصطلاح “اسهال مسافران” یاد می‌شود.

باکتری‌ها، ویروس‌ها یا انگل‌های گوناگون علت بیماری اسهال مسافران به شمار می‌رود که غالباً به عفونت‌های ناشی از مسمومیت غذایی شباهت دارد. علل دیگر این مشکل عبارتست از:

  • باکتری شیگلا یا انگل انتاموبا: این دو عامل بیماری‌زا به دلیل وضعیت نامناسب بهداشت منتشر می‌شوند و موجب بروز گونه‌ای از اسهال مسافران به نام  اسهال خونی می‌شود.
  • کریپتوزپوریدیوم: انگل موجود در خاک، غذا و آب که به مدفوع انسان یا حیوان آلوده شده است.
  • ژیاردیا لامبلیا: انگل موجود در آب آلوده شده با مدفوع انسان یا حیوان (عفونت‌های ناشی از این نوع انگل را ژیاردیازیس می‌گویند.)

تشخیص

روش های تشخیص ابتلا به عفونت معده و روده عبارتست از:

  • ارزیابی پزشک
  • بررسی احتمال تماس یافتن با آب یا غذای آلوده، مسافرتی که به تازگی انجام شده و مصرف آنتی بیوتیک
  • آزمایش مدفوع در صورت لزوم
  • سیگموئیدوسکوپی در صورت لزوم

عفونت معده و روده معمولاً با توجه به علائم بیماری تشخیص داده می‌شود، اما تعیین علت عفونت روده و معده غالباً نیاز به بررسی بیشتر دارد. گاهی اوقات دیگر اعضاء خانواده یا همکاران به تازگی به بیماری‌ای با علائم مشابه دچار شده‌اند؛ گاهی نیز بروز بیماری را می‌توان در آب آلوده یا غذای طبخ شده به شیوه نامناسب، مواد غذایی فاسد یا آلوده، مانند غذای دریایی خام یا سس مایونز قرار گرفته خارج از یخچال به مدت طولانی، ریشه‌یابی کرد. به تازگی سفر کردن، به ویژه به کشورهای خارجی با وضعیت بهداشت نامطلوب و مصرف کردن آنتی بیوتیک نیز می‌تواند پزشک را در یافتن علت بیماری یاری کند.

در صورت شدید بودن علائم یا پایداری آن بیش از 48، نمونه مدفوع به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا وجود گلبول‌های سفید خون، باکتری، ویروس یا انگل در آن بررسی شود. اگر بروز علائم بیش از چند روز طول بکشد، پزشک به قید ضرروت روده بزرگ را با سیگموئیدوسکوپ (لوله منعطف مجهز به دوربین برای مشاهده بخش پایینی دستگاه گوارش)معاینه می‌کند تا تعیین کند که آیا بیمار از عارضه‌ای مانند کولیت اولسراتیو رنج می‌برد یا خیر.

درمان

اکثر موارد اسهال و استفراغ نیازی به درمان ندارد و علائم پس از چند روز بهبود می‌یابد، اگرچه در صورت شدید بودن بیماری، دارو مصرف می‌شود. در ادامه راه ها و روش های درمان عفونت معده و روده ذکر شده است.

خود درمانی

water image blog

نوشیدن مایعات فراوان برای جلوگیری از کاهش آب بدن ضروری است، بنابراین بیمار باید آب را در جرعه‌های کوچک و بسیار بنوشد. آب میوه و سوپ نیز مانع از دست رفتن آب بدن بزرگسالان در اثر ابتلا به اسهال و استفراغ می‌شود.

چنانچه بیمار در شرایطی قرار دارد که بیش از دیگران در معرض خطر کاهش آب بدن قرار دارد، برای مثال سن‌اش بالا است یا از بیماری جدی دیگری رنج می‌برد، توصیه می‌شود تا علاوه بر نوشیدن مایعات فراوان، محلول‌های خوراکی جذب مجدد آب نیز مصرف شود. این محلول‌ها معمولاً به صورت بسته‌ای عرضه می‌شوند و می‌توان آن‌ها را بدون نسخه از تمام داروخانه‌ها تهیه کرد. پودر موجود در بسته در آب حل می‌شود تا نوشیدنی‌ای به دست آید که به جایگزین کردن نمک، گلوکز و دیگر مواد معدنی مهمی کمک می‌کند. چنانچه بیمار احتمال دهد که آب بدنش کم شده است باید پیش از مصرف این محلول‌های خوراکی با پزشک عمومی یا داروساز در مورد مفید و مناسب بودن آن‌ها مشورت کند.

اگر بیمار میل به غذا دارد، باید سعی کند تا رژیم غذایی مناسب، متعادل و سالمی را رعایت کند. وی به احتمال زیاد غذاهای بدون ادویه و سبکی مانند برنج یا نان کامل را بهتر از غذاهای چرب، پرادویه، شیرین و سنگین تحمل می‌کند. بهتر است به جای 3 وعده غذایی سنگین، 6 وعده غذای سبک و کم‌حجم میل شود.

بیمار نباید دست‌کم تا 48 ساعت پس از بهبود کامل علائم، سر کار برود تا خطر انتقال یافتن عفونت معده و روده از بین برود.

دارو

پزشک در صورت شدید بودن علائم عفونت روده و معده، مصرف بعضی از داروها و قرص های زیر را پیشنهاد می‌کند:

  • داروهای ضد اسهال: داروهای ضد اسهال گاهی اوقات برای کاهش اسهال مصرف می‌شوند. لوپرامید داروی ضد اسهالی است که معمولاً برای درمان عفونت معده و روده استفاده می‌شود. این دارو حرکت مواد موجود در روده را آهسته می‌کند و همچنین جذب آب از دستگاه گوارش را افزایش می‌دهد. یبوست و گیجی دو اثر جانبی رایج لوپرامید و دل پیچه، خواب آلودگی، حساسیت پوستی و نفخ از عوارض نادر آن محسوب می‌شوند. لوپرامید برای بیماران مبتلا به کولیت اولسروز یا دیسانتری (وجود خون یا مخاط در اسهال و تب)و بانوان باردار مناسب نیست؛ اما مصرف آن در دوران شیردهی مجاز است. کودکان زیر 12 سال نباید داروی ضد اسهال مصرف کنند، مگر آن که پزشک معالج، آن را تجویز کرده باشد.
  • داروی ضد استفراغ: داروهای ضد استفراغ، مانند متوکلوپرامید، گاهی اوقات در جلوگیری از استفراغ یا کاهش آن مفید هستند. متوکلوپرامید، به صورت قرص یا آمپول، عضله‌های مورد استفاده در زمان استفراغ را شل می‌کند و در این بین جذب مایعات و مواد غذایی توسط دستگاه گوارش را نیز تسریع می‌کند.
  • آنتی بیوتیک: آنتی بیوتیک‌ها معمولاً برای درمان عفونت معده و روده تجویز نمی‌شوند، چون بسیاری از موارد این بیماری ناشی از ویروس است نه باکتری. حتی هنگامی که باکتری عامل بروز بیماری است، آنتی بیوتیک غالباً بیش از زمانی که بیمار صرفاً منتظر برطرف شدن علائم می‌ماند، مؤثر نیست.بااین حال آنتی بیوتیک در صورت اسهال و استفراغ شدید و تعیین وجود باکتری‌ای خاص در نمونه مدفوع تجویز می‌شود.طعم فلز در دهان، حالت تهوع و استفراغ از اثرهای جانبی مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت روده و معده محسوب می‌شود.

درمان در بیمارستان

چنانچه آب بدن بیمار در نتیجه ابتلا به اسهال و استفراغ به شدت کاهش یافته باشد، لازم است تا برای درمان به بیمارستان مراجعه کند. برای مثال در صورت رویارویی با موارد زیر توصیه می‌شود تا بیمار در بیمارستان پذیرش شود:

  • دوره‌های مکرر استفراغ که به معنای ناتوانی بیمار در نگه داشتن مایعات است.
  • بروز علائمی مانند نداشتن ادرار که بیانگر از دست رفتن مقدار زیادی از آب بدن است.
  • ابتلا به عارضه‌ای اصلی مانند بیماری کرون یا HIV که به معنای افزایش احتمال مشکلات جدی است.

بیمار مایعات و مواد غذایی را در بیمارستان به صورت مستقیم و درون وریدی (سرم)دریافت می‌کند.

پیشگیری

615x200-ehow-images-a01-v5-an-prevent-gastroenteritis-800x800

اگر در حال حاضر از عفونت معده و روده رنج می‌برید، باید نکته‌های احتیاطی لازم را رعایت کنید تا باکتری‌ها منتشر نشوند و این بیماری به دیگران سرایت نکند.

  • شستن دست پس از عمل دفع و پیش از خوردن یا تهیه غذا
  • خودداری از تهیه غذا برای دیگران
  • حفظ فاصله با اطرافیان در زمان ابتلا به بیماری
  • بازنگشتن به محل کار تا 48 ساعت پس از برطرف شدن کامل علائم

اقدام‌های زیر از ابتلا به عفونت‌های باکتریایی معده و روده جلوگیری می‌کند:

  • مصرف نکردن شیر غیر پاستوریزه
  • استفاده از تخته خردکن و وسایل جداگانه برای گوشت خام و دیگر مواد غذایی
  • شستن کامل سبزیجات و مواد سالاد
  • در صورت نگهداری غذا به مدت بیش از دو ساعت، مطمئن شوید که دمای محیط نگهداری غذا بسیار بالا یا بسیار پایین باشد.
  • تمیز نگه داشتن آشپزخانه
  • شستشوی دست پس از انجام عمل دفع، پیش از تهیه یا طبخ غذا، پس از لمس کردن حیوانات و پیش از میل کردن غذا.
  • نوشیدن آب معدنی و تصفیه شده در سفرهای خارجی و دریافت واکسن‌های توصیه شده.

انتقال عفونت معده و روده به سادگی ممکن است پیش بیاید. بنابراین شستن دست ها، عدم استفاده از مواد غذایی که از سلامت آنها مطمئن نیستیم و استفاده از سرویس های بهداشتی تمیز در مسافرت برای پیشگیری از این مشکل حائز اهمیت می باشد. درمان عفونت روده و معده معمولا ساده می باشد، اما در صورت اهمیت ندادن به آن ممکن است آب بدن دفع شود و باعث مشکلات جدی برای بیمار شود. در صورت بروز اسهال و استفراغ که از علائم شایع عفونت معده و روده است، باید به جلوگیری از کم شدن آب بدن توجه کرد. در صورت بروز اسهال و استفراغ در کودکان و نوزادان باید سریعا به پزشک مراجعه کرد.

0

اسورال (OSVERAL)

نام ژنریک: دفراسیروکس

نام تجاری: اسورال

 

مکانیسم اثر: اسورال داروی شلات کننده انتخابی اتم آهن سه ظرفیتی می­باشد. در واقع یک لیگاند سه ظرفیتی با تمایل بسیار بالا به اتم آهن می­باشد که به نسبت 2 به 1 به آهن متصل می­شود.

 

فارماکوکینتیک:

زمان لازم برای رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی: 5/1 تا 4 ساعت

فراهمی زیستی برای سوسپانسیون خوراکی در مقایسه با دوز وریدی: 70%

میزان اتصال به پروتئین­های پلاسما: 99%

متابولیسم دارو: اصلی­ترین راه متابولیسم دارو به روش گلوکورونیداسیون می­باشد.

حذف: عمده­ترین راه دفع دارو از طریق مدفوع می­باشد (84 %)و قسمت کمی از دارو از طریق کلیه دفع می­شود. (8%)

 

موارد مصرف:

  • ·   درمان تجمـع مزمن آهن در بیمـاران تالاسمی بتا ماژور بالای 6 سال که  به طور مکـرر خون دریـافت می­کنند. (کسانیکه در ماه بیشتر از7ml/kg خون تزریق می کنند.)
  • ·      درمان تجمع مزمن آهن در بیمارانی که خون دریافت می­کنند و دفروکسامین در آنها منع مصرف دارد:

¹          در بیماران کم خونی دیگر غیر از بتا تالاسمی ماژور

¹          در بیماران  2 تا 5 ساله

¹       در بیماران بتا تالاسمی ماژور که به طور غیرمکرر خون دریافت می­کنند (بیمارانی که در ماه کمتر از 7ml/kg خون دریافت می کنند)

 

تجویز: 

توصیه می­شود تجویز دارو در بیمارانی که مدارکی دال بر تجمع مزمن آهن دارند انجام گردد. به عنوان مثال تزریق خون در حدود ml/kg100 در ماه (تزریق 20 واحد برای یک بیمار 40 کیلوگرمی)و یا  فریتین سرم به طور دایم بیشتر از 1000mcg/L باشد.

 

دوز شروع:

دوز پیشنهادی برای شروع اثر دارو روزانه 20mgبر اساس کیلوگرم وزن بدن است.

 

دوز نگهدارنده:

توصیه می­شود در بیمارانی که اسورال دریافت می­کنند، سطح فریتین سرم به صورت ماهیانه یک بار مورد سنجش قرار گیرد و بعد از تنظیم دوز دارو، بر اساس روند کاهش غلظت فریتین سرم، هر سه تا شش ماه یک بار انجام گیرد. تنظیم دوز بر اساس میزان پاسخ بیمار به کاهش میزان آهن تجمع یافته انجام می­شود که به صورت افزایش 5 تا 10 میلی گرم بر اساس وزن بدن انجام می­­گیرد. مصرف دوزهای بالای mg/kg 30 توصیه نمی­شود.­ در صورتیکه میزان فریتین سرم به کمتر از mcg/L 500 کاهش یافت، از ادامه مصرف دارو صرفنظر شود.

 

طریقه آماده سازی دارو:

قرص اسورال باید با معده خالی و حداقل نیم ساعت قبل از غذا روزانه یک بار و ترجیحا" در یک ساعت مشخص در طول شبانه روز مورد استفاده قرار گیرد. قرص را در یک لیوان آب، آب سیب و یا آب پرتقال (100 تا 200 میلی لیتر)انداخته و تا زمانیکه یک سوسپانسیون بدست آید آن را هم بزنید.

 

بارداری:

مطالعات بالینی زیادی بر روی دفراسیروکس انجام نشده است. بهتر است در دوران بارداری مگر در موارد ضروری مورد استفاده قرار نگیرد.

 

شیردهی:

ترشح دفراسیروکس در شیر مشخص نمی­باشد و بهتر است با احتیاط در این دوران مورد استفاده قرار گیرد.

 

موارد منع مصرف:

  • ·      افزایش حساسیت به ماده مؤثره و یا هر یک از مواد جانبی موجود در دارو
  • ·      مصرف همزمان با دیگر داروهای شلات کننده آهن
  • ·       کلیرانس کراتینین کمتر از  60ml/min

 

هشدار:

.      در بیماران دارای نقص عملکرد کلیه:

در مورد مصرف اسورال در این بیماران مطالعه کافی انجام نشده است. در بیمارانی که دارای کلیرانس کراتینین کمتر از  60ml/min دارند منع مصرف دارد.

  • ·      در بیماران دارای نقص عملکرد کبدی:

در مورد مصرف اسورال در این بیماران مطالعه کافی انجام نشده است بنابرین مصرف دفراسیروکس در این بیماران باید با احتیاط صورت گیرد. عملکرد کبد در تمام بیمارانی که داروی دفراسیروکس را دریافت می­کنند باید ماهیانه یک بار مورد ارزیابی قرار گیرد.

 

تداخلات:

  • ·    مصرف همزمان اسورال با آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم به طور رسمی مورد مطالعه قرار نگرفته است. اگرچه دفراسیروکس تمایل کمتری به آلومینیوم در مقایسه با آهن دارد ولی با این حال مصرف همزمان آنها توصیه نمی­شود.
  • ·      فراهمی زیستی اسورال با غذا به صورت متغیر افزایش می­یابد.
  • ·    متابولیسم دفراسیروکس با کمک آنزیم­های UGT انجام می­گیرد. با این حال، غلظت پلاسمایی این دارو با القاء کننده­های قوی UGT مانند ریفامپیسین، فنوباربیتال و یا فنی توئین کاهش نمی­یابد.

 

عوارض جانبی:

سردرد، اسهال، یبوست، تهوع، دردهای شکمی، نفخ، افزایش ترانس آمینازهای کبدی، راش پوستی، افزایش کراتینین خون، وجود پروتئین در ادرار.

 

اشکال دارویی:

اسورال به صورت قرصهای بازشونده 125، 250 و 500 میلی گرمی به منظور تهیه سوسپانسیون در بسته­های 84 عددی قابل تهیه است.

0

گر دنبال مقاله ای کامل در مورد بیماری کم کاری تیروئید هستید، مجله پزشکی دکتر سلام برای شما این مقاله را آماده و منتشر کرده است. در این مقاله توضیحاتی در مورد این بیماری، علائم و نشانه ها و رژیم غذایی برای بیمارانی که دچار کم کاری تیروئید شده اند را می توانید مطالعه بفرمایید.

بیماری کم کاری تیروئید

کم کاری تیروئید چیست؟
هیپو تیروئیدی یا کم کاری تیروئید (غدد تیروئید کم فعال)زمانی اتفاق می افتد که غده تیروئید میزان هورمون تیروئید کمتر از حد طبیعی تولید کند. نتیجه این اتفاق کاهش بسیاری از فعالیتهای بدن است. گرچه کم کاری تیروئید می تواند موقتی باشد، ولی معمولاً یک وضعیت دائمی است. برخی مطالعات نشان می دهند که 10 درصد زنان و 3 درصد مردان کم کاری تیروئید دارند.
نشانه های هیپوتیروئیدی چیست؟
در مراحل ابتدایی ممکن است علائم کمی بروز کند چرا که بدن توانایی جبران نسبی غده تیروئید از کار افتاده را با افزایش تحریک آن دارد. این مسئله بسیار شبیه فشار دادن پدال گاز برای حرکت با سرعت قبلی در وقتی که ماشین از تپه بالا می رود است. به هرحال به دلیل آنکه تولید هورمون تیروئید کاهش یافته و متابولیسم بدن کند شده است نشانه های مختلفی می تواند بروز کند.
– خستگی فراگیر
– خواب آلودگی
– فراموشکاری
– مشکلات یادگیری
– ناخن و موی خشک و شکننده
– پوست خشک و خارش دار
– صورت پف آلود
– یبوست
– ناراحتی عضلات
– اضافه وزن و احتباس ادراری
– جریان قاعدیگی سنگین یا غیر طبیعی
– افزایش فراوانی سقط
– افزایش حساسیت به داروها

هیپوتیروئیدسیم حالتی است که با پیشرفت کند کم کاری تیروئیدی مشخص می‌شود. و در انواع مختلف دسته بندی می‌شود.
• نوع اولیه: بیش از 95 درصد موارد مبتلایان دچار کم کاری اولیه تیروئید هستند که اختلال عملکرد خود غده تیروئید است.
• نوع ثانویه: کم کاری تیروئید به علت نارسایی هیپوفیز را هیپوتیروئیدی ثانویه گویند.
• نوع ثالثیه: کم کاری تیروئید ناشی از نارسایی هیپوتالاموس را هیپوتیروئیدی ثالثیه گویند.
• وجود هیپوتیروئیدی از زمان تولد را کرتینیسم گویند. مادر نیز ممکن است دچار کم کاری تیروئیدی باشد.
• تیروئیدیت اتوایمیون (تیروئیدیت هاشیموتو)شایعترین کم کاری تیروئید در بالغین است که غده تیروئید توسط سیستم ایمنی بدن مورد تهاجم قرار می‌گیرد.
• کم کاری تیروئید در مبتلایان به پرکاری تیروئید که توسط ید رادیواکتیو، جراحی یا داروهای ضد تیروئیدی درمان شده‌اند نیز مشاهده می‌شود.

رژیم غذایی در کم کاری تیروئید:
1- برخلاف مبتلایان به پرکاری تیروئید، این بیماران باید از مصرف زیاد مواد غذایی گواتروژن پرهیز کنند و سبزی جات را به صورت پخته مصرف نمایند. مواد غذایی گواتروژن شامل انواع کلم، شلغم، روغن گلزا (کانولا)، بادام زمینی، ارزن و سویا است.
2- سویا می تواند مانع جذب کافی داروهای تیروئید شود. بنابراین باید در مصرف آن احتیاط گردد.
3- توجه داشته باشید که از نمک در پایان پخت غذا استفاده کنید، زیرا در غیر این صورت ید موجود در نمک هنگام برداشتن درب ظرف غذا، همراه با بخار خارج می شود. در این صورت شما میزان ید کمتری از آن چه که انتظار می رود دریافت خواهید کرد. در ضمن نمک یددار را نباید در شیشه های شفاف و در معرض نور نگهداری کرد.
4- توجه کنید که زیاده روی در مصرف ید باعث کم کاری تیروئید خواهد شد.
5- تنظیم کالری دریافتی برای جلوگیری از افزایش وزن ضروری است. برای این منظور مشاوره با کارشناس تغذیه، همراه با استفاده از درمان دارویی توصیه می شود.
6- اطمینان نسبت به تأمین مقادیرکافی ویتامین های C، A، E و ویتامین های گروه B به ویژه B2، B3، B6 که برای تولید هورمون تیروئید ضروری هستند لازم است. لذا مصرف منظم مواد غذایی زیر در برنامه ی غذایی روزانه توصیه می شود:
* منابع مناسب ویتامین C: توت فرنگی، آناناس، هندوانه، موز، سیب زمینی و هلو.
* منابع مناسب ویتامین A: جگر، تخم مرغ، ماهی های روغنی، سبزی های سبز رنگ (به جز گیاهان خانواده ای کلم)، سبزی ها و میوه های زرد و نارنجی رنگ. هر چه این میوه ها و سبزی ها پررنگ تر باشند غلظت ویتامین در آنها بیشتر است.
* منابع مناسب ویتامین E: روغن های گیاهی،مغز دانه ها (به جز بادام زمینی)وغلات.
* منابع مناسب ویتامین B: غلات سبوس دار، گوشت گاو، گوشت ماکیان و ماهی.
* استفاده از منابع مناسب غنی از روی، نظیر غذاهای دریایی، گوشت قرمز، گوشت ماکیان و غلات سبوس دار.
* استفاده از مکمل مولتی ویتامین و املاح در کنار منابع غذایی بالا.
*مصرف منظم منابع غنی از فیبر، نظیر سبزی ها، میوه هایی مانند انجیر، آلو، سیب، مرکبات، همچنین حبوبات و غلات سبوس دار، برای برطرف شدن یبوست.
*نوشیدن آب به مقدارکافی (حداقل 7 لیوان)بسیار ضروری است.
* پرهیز از مصرف قند های ساده مانند قند و شکر، شیرینی جات و …
* پرهیز از مصرف زیاد نوشیدنی های کافئین دار، میانه روی در مصرف فرآورده های شیری و گندم.
* استفاده از منابع غنی از آهن مانند جگر، گوشت قرمز و غلات غنی شده با آهن، به ویژه در افرادی که دارای کم خونی ناشی از فقر آهن نیز می باشند.
* استفاده از منابع غنی B12 مانند جگر گاو، جگر مرغ، گوشت گاو، ماهی قزل آلا به ویژه در افرادی که دارای کم خونی ناشی از کمبود این ویتامین هستند. عدم توجه به کم خونی با هر منشائی که باشد، در تشدید ضعف و خستگی و بسیاری از علایم دیگر مؤثر خواهد بود.
* استفاده از اسیدهای چرب ضروری به ویژه مکمل امگا – 3 که منبع غنی آن ماهی های روغنی آب های سرد هستند، می تواند در تخفیف برخی علایم مفید باشد. کمبود اسیدهای چرب ضروری می تواند باعث بر هم خوردن تعادل در عملکرد غده ی تیروئید شود.
با توجه به آن چه که ذکر شد، اصلاح رژیم غذایی با توجه به نوع بیماری تیروئید بسیار مهم است.در ضمن باید در نظر داشته باشید که در پرکاری و کم کاری تیروئید، رژیم غذایی هرگز نمی توان جایگزین درمان دارویی باشد؛ بلکه باید به عنوان یک اقدام تکمیلی بسیار مفید همراه با درمان دراویی در طول زندگی مورد توجه قرار گیرد.

T4 آزاد (تیروکسین)هورمون تیروئید فعال در خون. بسیار مهم است که به خاطر داشته باشید که در خون افراد طبیعی دامنه ای از هورمون T4 درست مثل دامنه قد و وزن وجود دارد که محدوده طبیعی تلقی می شود و مقدار هورمون تیروئید برای جمعیت عمومی امکان دارد که برای یک فرد خاص مناسب نباشد.
پادتن های ضد تیروئید? احتمال وجود التهاب تیروئید خود ایمنی را که می تواند عامل هیپوتیروئیدی باشد نشان می دهند.
یک پزشک عمومی می تواند تشخیص هیپوتیروئیدی را بگذارد اما غالباً به کمک یک متخصص غدد، پزشکی که در بیماریهای تیروئید تخصص دارد، نیاز می شود.
هیپوتیروئیدی چگونه درمان می شود؟
هیپوتیروئیدی با یک درمان تک دوز روزانه لووتیروکسین که به صورت قرص داده می شود درمان می گردد. یک پزشک با تجربه می تواند دوز و شکل صحیح را برای بازگشت تیروئید به وضعیت طبیعی تجویز نماید. در بیماران مسنی که بیماریهای زمینه ای ماند بیماری قلبی دارند معمولاً دوز پایین دارو شروع می شود در حالیکه در بیماران جوان و سالم دوز کامل درمانی به یکباره جایگزین می شود. هورمون تیروئید در بدن بسیار کند عمل می کندو بنابراین چند ماه پس از شروع درمان طول می کشد تا درعلایم بهبودی مشاهده شود.
از آنجا که بسیاری از موارد هیپوتیروئیدی، دائمی و اغلب پیشرونده هستند ضروری است که درمان این وضعیت در طول زندگی فرد ادامه پیدا کند. اندازه گیری دوره ای سطح TSH و وضعیت بالینی برای اطمینان از اینکه دوز مناسب تجویز شده است ضروری است چرا که ممکن است نیاز به تعدیل دوزهای درمانی در زمانهای مختلف وجود داشته باشد. تعدیل مطلوب برای هورمون تیروئید حیاتی است چرا که بدن بسیار حساس به تغییرات حتی جزیی هورمون تیروئید است. قرصها در 10 قدرت مختلف تولید می شوند و ضروری است که آنها را در هر روز به طور ثابتی دریافت نمود.
دوزی از هورمون تیرویی که کم باشد ممکن است نتواند از بزرگ شدن غده پیشگیری کند و باعث پایدار ماندن نشانه ها همراه با افزایش سطح کلسترول خون شود که به نوبه خود می تواند خطر تصلب شرایین و بیماری قلبی را افزایش دهد. دوزی از هورمون تیرویی که خیلی زیاد باشد می تواند باعث بروز نشانه های هیپر تیروئیدی شود و بار اضافی بر روی قلب ایجاد کرده و منجر به افزایش خطر بروز پوکی استخوان گردد.
بسیار مهم است که دوز دارو در زنانی که تصمیم به باردار شدن دارند به خوبی تنظیم شود چرا که هیپوتیروئیدی می تواند بر رشد و نمو جنین تأثیر بگذارد. غالباً در طی حاملگی جایگزینی هورمون تیروئید تغییر می کند و بنابراین مراقبت بیشتری لازم است. داروها و مکملهای مختلفی (خصوصاً آهن)می توانند مشخصاً بر جذب هورمون تیروئید تآثیر بگذارند و بنابراین سطح هورمون نیاز به مراقبتهای بیشتری در طی بیماری یا تغییر داروها دارد.
هورمون تیروئید برای کارکرد و نمو طبیعی مغز در جنین و نوزاد حیاتی است و شیرخوارنی که به درمان جایگزین با هورمون تیروئید نیاز دارند نباید با محلولهای مایع در بازار درمان شوند، چرا که هورمون فعال ممکن است پس از حل شدن خراب شود و نوزاد هورمون تیروئید کافی دریافت نکند. به جای آن شیرخواری که هیپوتیروئیدی دارد باید به وسیله شکستن قرص به اندازه صحیح و سپس حل نمودن آن در یک قاشق چایخوری مایع درمان شود. مدیریت مناسب در درمان هیپوتیروئیدی نیاز به مراقبت پیوسته توسط یک پزشک مجرب دارد.

0

 

 (نکاتی کاربردی وجدولی جالب)

انسان تنهامیزبان این ویروس است.دوره نهفتگی هپاتیت B حدود 50 تا 180 روزست که به مقدار ویروس واردشده  و راه ورود آن به بدن بستگی دارد.راههای غیرپوستی،دوره نهفتگی طولانیتری دارند.آغازبیماری تدریجی است وتب بالای 38 درجه نیز کمتر دیده می شود.بروزاین بیماری بیشتر در سنین 15تا29 سالگی است وغالبا"بعلت رفتارهای جنسی واعتیادست.این بیماری درتمام فصول سال شایعست.آغازعلائم با تهوع،استفراغ،بی اشتهایی وتب خفیف استکه حدود 3 تا 4 هفته پس ازتماس با ویروس اتفاق میافتد و سپس فرد واردفاز حاد بیماری یعنی بروز یرقان می گردد.

*** تستHBs Ag  در طول دوره بالینی بیماری مثبت باقی میماند و سپس منفی می شودمگراینکه فرد به هپاتیت فعال مزمن یا مهاجم مبتلا شود(تقریبا15%موارد).2هفته بعدازمنفی شدن این تست،HBs Ab  مثبت می شود به این 2هفته، فاز ویندو(پنجره)گفته می شود. افزایش آنزیمهای کبدی یک ماه پس از ورود ویروس به بدن صورت می گیرد و بین یکماه تا 6ماه ادامه خواهد داشت.درابتدای د وره کمون بطور همزمان یا مدت کوتاهی پس ازمثبت شدن HBs Ag، تستهای HBV DNA و HBe Ag مثبت می شوندکه نشاندهنده مرحله ویرمی (ویروس در خون)است و حداکثرعفونت زایی نیزدراین مر حله است. پیش از منفی شدن HBs Ag ابتدا HBe Ag منفی می شود و سپس HBe Ab مثبت می گرددکه نشاندهنده شروع مرحله تخفیف علائم بالینیاست.

*** ناقل به کسی گفته می شود که تست  HBs Ag  بیشتراز6 ماه در حضورهمزمان با HBe Ag  و یا HBe Ab  مثبت باقی بماند.تازمانیکه آزمایش  HBs Ag مثبت است مقادیر اندکی از ویروس درسرم فرد ناقل، قابل شناسایی خواهد بود.برخی ازافراد ناقل ممکن است وارد فاز هپاتیت مزمن شوند  که د ر این صورت متاسفانه علاوه برمثبت بودن تستهای فوق، افزایش سطح آنزیمهای کبدی و بزرگ شدن کبداتفاق خواهد افتاد.

*** 95 % از نوزادانی که در بدو تولدآلوده شده اند وارد فاز ناقل مزمن (دائمی)می شوند و معمولا" برای تمام عمر در این فاز باقی میمانند.این افراد در سنین بزرگسالی مستعد ابتلا به بیماری کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار هستند.برای پیشگیری از این مسئله باید سریعا" واکسیناسیون نوزاد در همان هفته اول زندگی نوزاد انجام شود.

*** بدلیل پوشیدن شدن HBc Ag  توسط آنتی ژنهای سطحی، این آنتی ژن بشکل روتین در آزمایشگاهها قابل اندازه گیری نیست.

*** زنانی که حامل ویروس هپاتیت B هستند ویا در دوره حاملگی به آن مبتلا می شوند می توانند ویروس را ازطریق کانال زایمان به نوزاد منتقل کنند(انتقال از جفت وجود ندارد). لذا باید در بدو تولدنوزاد بطورهمزمان واکسن هپاتیت B (برای ایمنی فعال)و ایمونوگلوبولین اختصاصی هپاتیت B     (برای ایمنی پاسیو)رابه نوزاد تزریق کرد.این درمان باید طی 12ساعت پس از تولد نوزاد انجام شودزیرا با انجام آن،مادر بدون هیچ مشکلی می تواند به نوزاد خود شیر دهد.

*** احتمال انتقال ویروس هپاتیت B درمادران HBs Ag  مثبت 20% و در مادران HBe Ag  مثبت حدود 90% است.

 

*** فقط 1% بیماران مبتلا به هپاتیت B (آنهایی که دچار نقص سیستم ایمنی هستند ویا مبتلا به فرم برق آسا وتهاجمی می شوند)نیاز بدرمان دارند.

*** بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن که در آنها سطح آنزیمهای کبدی بویژه SGPT بطور پایدار افزایش یافته است و DNA HBV مثبت دارند،باید مورد درمان قرار گیرند.

جدول خلاصه شده تفسیرآزمایشات سرولوژیک هپاتیت B

 

تست

مثبت شدن تست بعداز ورود ویروس به بدن

مدت زمان مثبت ماندن تست بعداز مثبت شدن اولیه

منفی شدن تست بعداز ورود ویروس به بدن

 

تفسیر

HBs
 Ag

2هفته  تا  1.5 ماه

2.5 ماه  تا 5 ماه

5.5 ماه  تا  8.5 ماه

مثبت بودن آن نشانه عفونت فعال (حاد یا ناقل مزمن)است

HBs
 Ab

 

6  تا 9 ماه

6  تا  10 سال

10 سال

مثبت بودن آن نشانه عفونت قبلی و یاایمن بودن فرد است (مثبت بودن آن بعداز واکسیناسیون،نشانه موفق بودن واکسیناسیون است)

HBc
 Ag
           بشکل روتین در آزمایشگاههای پزشکی قابل اندازه گیری نیست
HBc
 Ab (IgM)

1.5  تا  3 ماه

3  تا  5.5 ماه

6 ماه بعداز ورود ویروس

مثبت شدن آن نشانه عفونت جدید است وگاهی در ناقلان مزمن باتیتر پایین مثبت می شود

HBc
 Ab
(total)

1.5  تا  3 ماه

تا پایان عمرمثبت باقی میماند

 

مثبت شدن آن نشانه عفونت فعلی و یا قدیمی است (بعدازواکسیناسیون هیچگاه مثبت نمی شود)کلا" نشانه عفونت در زمانی نامعلوم است

HBe
 
Ag

1.5 ماه  تا  2 ماه

2 ماه  تا  3 ماه

3 ماه  تا  4 ماه

مثبت شدن آن نشانه عفونت فعالست خطر پیشرفت بیماری دراین بیماران زیادست. این آنتی ژن نشاندهنده مقادیر بالای ویروس در سرم و عفونت زایی بسیار زیاد سرم است.

HBe
 
Ab

3 ماه  تا  4 ماه

5  تا  8 ماه

8  تا  12 ماه

مثبت شدن آن نشانه ناقل نبودن بیماریست.خطر پیشرفت بیماری در فرد پایین است.وجوداین آنتی بادی نشاندهنده تیتر پایین ویروس در خون است.

 

0
 

انزال زودرس، درمان به دور از هیاهوی تبلیغات
 

 
 
مشکل انزال زودرس، برای بسیاری از مردان، یک کابوس آزاردهنده است. گفته می شود که تقریبا از هر سه مرد، یکی دچار انزال زودرس است. انزال زودرس می‌تواند ضمن ایجاد مشکلات زیاد در روابط زناشویی، تبعات اجتماعی و خانوادگی شدیدی نیز داشته باشد. متاسفانه کم نیستند بیمارانی که به پیشنهاد دوستان و اطرافیان برای درمان مشکلشان از مواد مخدر استفاده می‌کنند و رفته‌ رفته دچار اعتیاد می‌شوند؛ حتّی گاهی مشکل انزال زودرس سبب اختلال در روابط زن و شوهر می‌شود و به جدایی می‌انجامد.
 
جوانان زیادی را دیده ام که حتّی قبل از ازدواج، نگران آن هستند که آیا در آزمون رابطه زناشویی با همسر آینده خود، سربلند بیرون خواهند آمد یا یک مرد شُل و ول و ناتوان لقب خواهند گرفت. مشکلات عدیده در روش زندگی روزمرّه ما که باعث تشدید این معضل می شوند از سویی و تمرکز تبلیغات مراکز گوناگون علمی و غیرعلمی بر درمانهای بسیار سودآور این بیماری، از سوی دیگر، باعث شده است که نگرانی از بابت این اتّفاق خدشه زننده به مردانگی یک مرد! در بین بسیاری از رجال جامعه عمومیت پیدا کند.
 
امّا آیا به راستی درمان انزال زودرس این قدر سخت و حتّی ناممکن است؟ در این مقاله نسبتاً مفصّل می خواهیم به شما این اطمینان را بدهیم که در فضایی خارج از هیاهوی تبلیغاتی موجود، می توانید با تدبیر مناسب، به درمان این مشکل بپردازید و تجربه یک لذّت زناشویی حلال و مورد رضای پروردگار را پشتوانه زندگی خانوادگی گرم خود سازید.
 

یک پیشنهاد: توصیه می کنیم قبل از مطالعه این مبحث، مقاله «سستی و سفتی کمر؛ باوری علمی یا خرافه ای عامیانه» را نیز مطالعه بفرمایید.

 

تعریف پزشکی انزال زودرس

 

در تعاریف قدیمی تر و به ویژه تعاریف مبتنی بر نگاه صِرف جسمی به مساله انزال زودرس، گفته می شد که«انزال زودرس، انزالی است که در کمتر از دو(و در بعضی تعاریف سه یا چهار)دقیقه و بدون کنترل شخص و در بیش از 90 درصد روابط زناشویی اتفاق بیفتد و این در صورتی است که فرد، نزدیکی مرتب و منظمی داشته باشد. به این معنی که اگر توالی روابط زناشویی کم، مثلا در ماه یک بار یا حتی کمتر از آن باشد، نمی‌توان در مورد این که فرد دارای انزال زودرس هست یا نه، قضاوت دقیقی کرد.»

 

اگر چه این تعریف، تعریفی ظاهرا علمی است؛ امّا دو اشکال اساسی بر آن وارد است:

 

1- در این تعریف، مفهوم ارضای روحی مرد به هنگام رابطه جنسی نادیده انگاشته می شود. درواقع، پرسش اساسی این است که اگر مردی، معیار فوق(دو یا سه دقیقه مدّت زمان انزال)را کسب کند؛ لزوماً لذّت کافی و مناسب را هم از رابطه زناشویی خود خواهد برد؟ آیا صِرف رسیدن به انزال و تجربه یک لذّت جسمی چند ثانیه ای می تواند معیار دقیقی برای موفّقیت او باشد؟ به عبارت دیگر پس از خروج منی و فروکش کردن تحریکات جنسی جسمی، مرد به لحاظ روحی هم احساس آرامش و رضایت کافی دارد یا خیر؟

 

2- اشکال بسیار مهمّ دیگری که به این گونه تعاریف وارد است آن است که نه تنها مساله ارضای روحی زن، بلکه حتّی ارضای جسمی او نیز در این تعریف مغفول می ماند. اگر فرض کنیم که مردی موفّق شود در زمان هایی طولانی تر از زمان های فوق هم رابطه زناشویی خود را ادامه دهد؛ آیا ضرورتاً موفّق به رساندن زن به نقطه اوج لذّت جسمی و روحی(ارگاسم یا انزال زنانه)خواهد شد؟

 

یادم می آید که بیماری داشتم که مدّت انزال وی 40 دقیقه بود؛ امّا نهایتاً و پس از پایان رابطه جنسی، همسر وی هنوز به ارگاسم نرسیده بود. این مرد، طبق تعریف فوق یک «ابرمرد» است؛ امّا از نظر همسرش یک مرد کاملاً ناتوان و ناموفّق در رابطه زناشویی.

 

فرض معکوس نیز قابل تصوّر است؛ اگر مردی در زمان هایی کمتر از زمان های استاندارد، موفّق به ارضای مناسب خود و همسرش شود دچار انزال زودرس هست یا خیر؟

 

تعریف عملی و کاربردی انزال زودرس

 

اشکالات فوق سبب می شود که به فکر آن باشیم که تعریفی عملی و کاربردی از این مساله ارایه دهیم. این تعریف دو مبنای اصلی دارد:

 

1- ارضای جسمی طرفین: رابطه جنسی مطلوب رابطه ای است که در طیّ آن، هم زن و هم مرد، با برخورداری از یک سطح لذّت مناسب و مطلوب جسمی، به مرحله انزال برسند.

 

2- ارضای روحی طرفین: رابطه جنسی مطلوب رابطه ای است که طرفین پس از انزال، علاوه بر احساس آرامش و لذّت جسمی، احساس آرامش، ارضا و کفایت روحی را نیز به طور کامل داشته باشند. طبیعتاً این بُعد از تعریف از سویی بر کیفیت بُعد اوّل موثّر است؛ یعنی هر قدر رضایت روحی در طول رابطه بیشتر باشد، لذّت جسمی و به خصوص لذّت انتهایی زمان انزال، از کیفیت بالاتری برخوردار خواهد بود و از سوی دیگر، در این بُعد از تعریف است که مساله طولانی بودن زمان رابطه زناشویی، اهمّیت پیدا می کند؛ چرا که در این حالت، طول کشیدن رابطه زناشویی(هم مرحله ملاعبه و هم مرحله دخول)یعنی طول کشیدن زمان لذّت زناشویی جسمی و روحی و بنابراین اگر رابطه به نحو مطلوبی برقرار شود، هر قدر زمان آن طولانی تر، بهتر.

 

چند مثال:

1- زمان انزال مرد 4 دقیقه است و همسرش نیز در همین مدّت به ارگاسم می رسد: مشکلی وجود ندارد.

 

2- زمان انزال مرد 6 دقیقه است و لی همسرش به ارگاسم نمی رسد: مشکل وجود دارد.

 

3- زمان انزال مرد 15 دقیقه است ولی لذّت کافی را نمی برد: مشکل وجود دارد ولی نه مشکل انزال زودرس بلکه باید دلایل لذّت نبردن او را پیدا کرد.

 

4- زمان انزال مرد 20 دقیقه است و لذّت کافی هم می برد ولی همسرش به ارگاسم نمی رسد: مشکل وجود دارد و به احتمال زیاد ناشی از اختلالات روحی یا جسمی زن است.

 

5- زمان انزال مرد یک دقیقه است و همسرش نیز در همین زمان کوتاه به ارگاسم می رسد: به لحاظ تیوری شاید قابل پذیرش باشد ولی به لحاظ کیفی بهتر است تلاش نمود تا این زمان طولانی تر شود.

 

نکته: منظور ما از زمان انزال در این مقاله، زمان شروع دخول تا انزال است و زمان ملاعبه در آن لحاظ نمی شود.

 

با این اوصاف، می توانیم بگوییم مردی دچار انزال زودرس نیست که بتواند حدّاقل معیارها را در ارضای روحی و جسمی خود و همسرش تامین کند و طبیعتاً این تعریف، هم تعریفی کیفی است(کیفیت ملاعبه و دخول)و هم تعریفی کمّی(مدّت زمان ملاعبه و دخول)و در عین حال تعریفی است کاملاً شخصی که در مورد هر زوجی متفاوت از دیگران است و حتّی مثلاً در صورت جدایی طرفین و ازدواج مجدّد، در رابطه های جدید زناشویی، بر اساس وضعیت روحی و جسمی همسر جدید، تعاریف جدیدی از انزال زودرس به وجود می آید.

 

نکته مهم: از آن جا که با وضعیت جسمی و روحی مردان در این روزها، مردانی که در هر نزدیکی بتوانند همسر خود را ارضا کنند زیاد نیستند؛ لذا و در عمل قایل به آن هستم که اگر 40-30 درصد نزدیکی های زوجین نیز منجر به ارضای مناسب زن شود می توان نمره قبولی به مرد داد اگرچه با وضعیت مطلوب فاصله دارد. به نظر می رسد اکثر زنان نیز اگر چنین وضعیتی داشته باشند رضایت نسبی و قابل قبولی از رابطه زناشویی خود خواهند داشت. البتّه در تعاریف علمی، این عدد 50 درصد ذکر می شود که به نظر می رسد با واقعیت های موجود کمی فاصله داشته باشد.

 

تعریف روانشناختی انزال زودرس

 

تعاریف جدید انزال زودرس، نظر فوق را تایید می کنند. از نظر علم روانشناسی، انزالی که بر خلاف میل شخص و بدون کنترل او انجام می گیرد را انزال زودرس می گویند که بر طبق آن، فرد از زمان انزال و(یا)کیفیت رابطه زناشویی، ناراضی است؛ این نارضایتی می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد؛ به این معنا که اگر همسر فرد نیز از زمان انزال ناراضی باشد؛ این تعریف مصداق خواهد داشت.

 

تذکّر: آن چه گفته شد حدّوسط و موارد قابل قبول تعاریف انزال زودرس هستند وگرنه تا کنون هیچ گونه تعریف جامع و مانعی از این مشکل ارایه نشده است. لذا اگر در منابع دیگر با تعاریف متفاوتی مواجه شدید؛ چندان تعجّب نکنید.

 

حالا اگر با توجّه به مسایل فوق الذّکر احساس می کنید که دچار انزال زودرس هستید، ادامه مقاله را به دقّت مطالعه کنید.

 

قبل از شروع درمان

 

1- مهم ترین لازمه درمان انزال زودرس از سوی مرد، داشتن اعتماد به نفس کافی، اطمینان از حصول نتایج مطلوب درمانی – که معمولاً دیر و زود دارند؛ امّا سوخت و سوز ندارند – و عدم عجله و شتاب برای درمان است. بسیاری از مردان، موفّق به درمان این مشکل نمی شوند؛ چون باور کرده اند که درمان نمی شوند؛ به همین دلیل به طور مکرّر، روش های مختلف درمانی را امتحان و عوض می کنند و توصیه های علمی و غیرعلمی همگان را به امید یافتن روزنه نجاتی به کار می بندند و این، یعنی افتادن در دور باطلی که با افزایش اضطراب فرد، عملاً مشکل او را تشدید خواهد کرد. لذا توصیه اوّل ما به این مردان این است که عجله نکنید و مطمین باشید که درمان خواهید شد.

 

2- برای حصول اعتماد به نفس کافی در مرد، همکاری و بردباری همسر، یک ضرورت مسلّم است. خوشبختانه بسیاری از زنان ایرانی، با صبوری، این مشکل همسر خود را تحمّل می کنند؛ امّا ما توصیه بالاتری به این بانوان گرانقدر داریم و آن هم این که به طور فعّال در برنامه درمانی همسر خود مشارکت کنید؛ گویی این مساله، مشکل مشترک هر دو نفر است. همواره او را به ادامه درمان تشویق کنید و کوچک ترین پیشرفت او را مهم و جدّی تلقّی کنید و در صورت شکست در هر مرحله درمانی، زمینه روحی مناسب لازم برای شروع درمان های بعدی او را فراهم کنید.

 

3- چنانکه گفتیم متاسّفانه مساله انزال زودرس، این روزها، تبدیل به عرصه ای برای تاخت و تاز مراکز به ظاهر علمی برای تامین اهداف اقتصادی شده است؛ لذا توصیه اکید می کنیم که سعی کنید به دور از فضای تبلیغاتی و از طریق منابع معتبر علمی و رسمی، نسبت به درمان خود اقدام کنید.

 

4- یک نکته مهم این است که نگرانی بابت این مشکل تا قبل از ازدواج، نمی تواند یک نگرانی علمی باشد؛ متاسّفانه بسیاری از مردان، قبل از ازدواج و بر اساس وقایعی که به هنگام رفتارهای غیر طبیعی جنسی(استمناء، رابطه با همجنس، رابطه های نامشروع با زنان و به ویژه زنان خیابانی، ارضاء خود به خودی به هنگام تماشای صحنه های محرّک جنسی و …)و یا اتّفاقات طبیعی جنسی(ارضاء در خواب یا احتلام)اتّفاق می افتد، در این مورد دچار قضاوت ناصحیح می شوند و به همین جهت درگیر مسایل روحی و پیگیری های بی حاصل درمانی می شوند.

 

امّا چنانکه در تعریف عملی انزال زودرس گفتیم این مساله، تعریفی کاملاً شخصی دارد و تا هنگام برقراری یک رابطه زناشویی صحیح با همسر آینده، در محیطی آرام و طبیعی، نمی توان قضاوت دقیقی در مورد آن داشت. لذا توصیه همه ما به این آقایان محترم آن است که ضمن رعایت مسایل اخلاقی، طبّی و تغذیه ای، از استرس بیهوده در این مورد اجتناب کنند و قبل از شروع بازی، خود را از پیش بازنده فرض نکنند.

 

5- شاید نیاز به تذکّر نداشته باشد که بسیاری از مردان، بیش از آن که مشکل انزال زودرس داشته باشند، عجله برای رسیدن به آخر کار دارند. درواقع بسیاری از زنان ارضا نمی شوند چون همسرانشان با بی سلیقگی، لذّت عظیم بازی و ملاعبه قبل از دخول را به طمع رسیدن به لذّت زودگذر نزدیکی از دست می دهند. متاسّفانه و علیرغم توصیه های بلیغ و مکرّر در مکرّر روایات شریف و نیز متون قدیمی طبّی ایرانی، اکثر ما این روحیه را داریم که از مسیر مسافرت خود لذّتی نمی بریم و عجله داریم که زودتر به مقصد برسیم؛ غافل از این که حرکت در مسیر رسیدن، خودش جزء مهمّی از مسافرت است و باید از آن به اندازه کافی لذّت برد.

 

به عبارت واضح تر، بسیاری از ما مردان ایرانی به همان دلیلی که باعث می شود در جادّه ها پایمان را تا انتها روی پدال گاز فشار دهیم تا زودتر به انتهای راه برسیم؛ نمی توانیم همسرانمان را هم از لذّت یک زناشویی حلال بهره مند کنیم. توصیه همیشگی من به بیماران خود این است که در رابطه زناشویی، به تنها چیزی که نباید فکر کنند، مساله دخول است؛ بلکه از ابتدا باید بنا بر لذّت بردن از هم آغوشی، هم بستری، مصاحبت و معاشرت با همسر باشد؛ خواه ناخواه دخول نیز در انتها واقع خواهد شد.

 

توجّه کنید که دخول باید وقتی اتّفاق بیفتد که زن و مرد احساس می کنند که علیرغم به کار بستن تمام توان خود در معاشقه، باز هم حرف های عاشقانه ناگفته ای دارند که بیان آنها نیاز به برقراری رابطه نزدیکتری دارد که همان مقاربت و دخول است. باور کنید که اگر همّت زوجین(و به ویژه مردان)به هنگام همبستری، آن باشد که بیشترین محبّت و لذّت را به شریک خود برسانند، هم به این هدف نایل خواهند شد و هم خود، از رابطه زناشویی، بیشترین لذّت را خواهند برد.

 

عوامل تاثیرگزار

 

1- مشکلات روحی و استرس ها به خصوص انواع اضطراب، از اصلی ترین علل انزال زودرس هستند. معمولاً دو شکل اصلی از تاثیر استرس بر انزال زودرس دیده می شود. یکی انزال زودرس در شب های اوّل ازدواج است که معمولاً در فرهنگ های سنّتی و بر اثر ناآشنایی زوجین به مسایل زناشویی یا تحت تاثیر رسوم این دوران ایجاد می شود. ادامه این مساله تا حدود 6 ماه بعد از شروع روابط جنسی هم طبیعی در نظر گرفته می شود و نیاز به اقدام خاصی ندارد؛ چراکه این مشکل معمولاً پس از مدّتی که زن و مرد آرامش و ثبات کافی را به دست می آورند حل می شود.

 

امّا شکل غالب این مساله در زوج های جوانی دیده می شود که در ابتدای ازدواج، لذّت و بهره کافی از رابطه زناشویی می برند امّا پس از مدّتی و با ورود مرد به مشکلات واقعی زندگی و درگیری دایم او با مسایل اقتصادی و مانند آنها، او دچار مشکل انزال زودرس می شود؛ در حالی که قبلاً دچار چنین مساله ای نبوده است. این زوج ها معمولاً هر موقع پولدارترند! یا به مسافرت می روند، رابطه زناشویی بهتری را هم تجربه می کنند.

 

بنابراین فراموش نکنید که درمان استرس و اضطراب از ارکان اصلی حلّ این مشکل(و گاهی تنها درمان مورد نیاز)است.

 

- افسردگی نیز از مشکلات اصلی موثّر بر این مشکل است.

 

- احساس گناه در حین انجام رابطه جنسی نیز عامل موثّر دیگری است که در بعضی مردانی که در فرهنگ های به شدّت سنّتی رشد کرده اند یا برداشت های نادرست دینی از رابطه زناشویی دارند بیشتر دیده می شود که البتّه این مشکل، این روزها کمتر به چشم می خورد.

 

- گاهی مشکلات عاطفی بین زن و شوهر هم به ‌صورت انزال زودرس خودنمایی می‌کنند و درواقع، مرد دچار مشکل انزال زودرس نیست و با رفع مشکل عاطفی، روابط زناشویی نیز به وضع مطلوب سابق برمی گردد.

 

* چند نسخه ساده:

 

اگر دچار مشکلات گفته شده هستید می توانید از دستورات ساده ذیل که اثرات واضح آرام بخشی و نشاط آوری دارند استفاده کنید:

 

- دم کرده گل گاوزبان و سنبل طیب: یک قاشق غذاخوری گل گاوزبان و یک قاشق مربّاخوری سنبل طیب و یک عدد لیموعمانی(یا دو عدد عنّاب)را با یک و نیم لیوان آب، 20 دقیقه روی شعله کم جوشانده صاف کرده با عسل شیرین و میل کنید. این کار را روزی 2-1 بار تا رفع کامل علایم افسردگی انجام دهید.

 

- عرق بیدمشک و بهارنارنج را به نسبت مساوی با هم مخلوط و روزی 3-2 استکان میل کنید.

 

- یک عدد سیب – که بهتر است سیب سرخ باشد – را با پوست رنده کنید و دو قاشق غذاخوری گلاب، دو قاشق غذاخوری عرق بیدمشک، یک قاشق مربّاخوری عسل و یک قاشق چایخوری تخم ریحان یا فرنجمشک را به آن اضافه کنید و پس از مدّتی خیس خوردن، میل کنید. این فالوده خوش طعم، علاوه بر اثر آرامبخشی فوق العاده، در درمان کم خونی نیز بسیار موثّر است.

 

- از دم کرده یا جوشانده یا عرقیات این گیاهان نیز می توانید استفاده کنید: بابونه، بادرنجبویه، اسطوخدّوس، طارونه، آویشن و ….

 

اگر با مصرف این داروها احساس می کنید دچار گرمی شده اید می توانید داروهایی مثل پوست بید، تخم گشنیز و طباشیر را به عنوان آرام بخش های خنک به رژیم دارویی خود اضافه کنید.

 

- مصرف گلاب هم اثر آرام بخشی فوق العاده ای دارد. روزی 2-1 بار و هر بار نصف استکان گلاب را به آرامی میل کنید یا آن را مخلوط با سایر عرقیات استفاده کنید. از گلاب در غذاها هم استفاده کنید. استفاده از اسانس گل سرخ کاشان – یعنی تنها عطر واقعاً ایرانی – هم اثر نشاط آوری فوق العاده ای خواهد داشت.

 

دستورات فوق، تنها چند دستور ساده و قابل اجرا برای عموم بوده و طبیعتاً با مراجعه به پزشک یا عطّار با تجربه می توانید دستورات کاملتر و مطابق با طبع و مزاج خود دریافت کنید.

 

2- متاسّفانه و علیرغم تاکیدات دینی و اطبّاء قدیم ما، بسیاری از مجامع علمی داخلی هم تلاش می کنند تا «استمناء» را یک رفتار جنسی طبیعی تلقّی کنند. چون قصد آن را داریم که در مقاله ای مفصّل به این مقوله بپردازیم فقط به این نکته بسنده می کنیم که بدون هیچ تردید، یکی از علل انزال زودرس، عادت به استمناء در نوجوانی و جوانی است.

 

3- یکی از مهمترین قوانین طبّ اسلامی آن است که «معده، خانه همه دردهاست». مساله انزال زودرس هم از این قاعده مستثنی نیست. شاید مهمترین دلیل شیوع بسیار زیاد این مشکل در این دوره و زمانه هم عادات غلط تغذیه ای ماست که ازجمله آنها عبارتند از:

 

- غلبه مصرف غذاهای سردی بخش در زندگی روزمرّه(انواع لبنیات؛ گوشت مرغ، ماهی و گاو؛ انواع نوشابه ها و سس ها؛ برنج؛ ماکارونی و …).

 

- کاهش مصرف غذاهای گیاهی و افزایش مصرف غذاهای حیوانی.

 

- شیوع مصرف انواع غذاهای مصنوعی و آماده.

 

- غلبه مصرف غذاهای پخته(به ویژه سرخ کردنی ها)بر غذاهای خام.

 

- پرخوری، بدخوری و سایر عادات غلط تغذیه ای.

 

4- بسیاری از رفتارهای رایج در زندگی روزمرّه باعث سستی کمر می شوند و انزال زودرس را به دنبال دارند؛ ازجمله:

 

- پوشیدن لباس هایی با الیاف مصنوعی یا استفاده از خواب افزارهایی با این خصوصیات.

 

- عدم عادت به بستن کمر به ویژه در فصول سرد.

 

- مصرف الکل، سیگار و ….

 

- استفاده از وسایل سرمایشی مصنوعی مثل کولر.

 

- عدم استفاده از وسایل گرمایشی طبیعی مثل کرسی.

 

- وضعیت نامناسب بدنی در طول روز به ویژه عادت به نشستن روی صندلی.

 

5- هر چیزی که بدن انسان را ضعیف می کند، کمر او را نیز سست می کند. علاوه بر تغذیه نامناسب، مواردی مثل مصرف بی رویّه انواع داروهای شیمیایی(و به ویژه آنتی بیوتیک ها)، عدم فعّالیت مناسب بدنی، تزریق انواع واکسن ها، مصرف انواع مکمّل های طبّی و غیرطبّی، ابتلای مکرّر به بیماری های عفونی و غیرعفونی – که معمولاً در زمینه همین ضعف بدنی به وجود می آیند –، نامنظّمی های برنامه زندگی به ویژه نامنظّمی های خواب، استرس، آلودگی آب و هوا و … همگی باعث آن می شوند که ما نسبت به نیاکان خود بدنی ضعیف تر و کمری سست تر داشته باشیم.

 

6- انزال زودرس یک زمینه قوی ارثی هم دارد که البته در طبّ قدیم بر اساس مزاج تعریف می شود؛ به این معنا که کسانی که مزاجی سرد و رطوبتی دارند، به احتمال بیشتری دچار این مشکل می شوند؛ به همین ترتیب، فصول سرد و رطوبتی، مناطقی با آب و هوایی این چنین و مصرف غذاهایی با این خصوصیات هم می توانند باعث بروز یا تشدید این مشکل شوند.

 

7- بسیاری از مردان که طبع گرمی هم دارند دچار این مشکل هستند. نکته در این جاست که باید توجّه داشته باشیم که علاوه بر مزاج کلّی انسان، هر قسمت از بدن او نیز می تواند مزاجی داشته باشد که ممکن است طبیعی(یعنی منطبق بر وضعیت کلّی بدن)یا غیر طبیعی باشد، برای مثال همان طور که یک فرد گرم مزاج ممکن است دچار یک بیماری روماتیسمی ناشی از بروز سردی در یک مفصل خود شود، به همین ترتیب ممکن است دچار غلبه سردی و رطوبت در کمر خود شود و در نتیجه مبتلا به انزال زودرس باشد.

 

8- هر اتّفاقی در ناحیه کمر می تواند باعث بروز یا تشدید مشکل شود. بنابراین انواع ضربه ها و فشارهای وارده به کمر، مشکلات مربوط به مهره ها و دیسک های بین مهره ای، جرّاحی ها، وضعیت های بد فیزیکی یا ورزش های نامناسب، می توانند باعث سستی کمر شوند.

 

9- بنابر منطق طبّ سنّتی و اسلامی، تمام بدن و به ویژه اعضای رییسه(مثل قلب، مغز و کلیه ها)در عملکرد جنسی موثّرند ولذا هر اختلالی در عملکرد آنها می تواند باعث بروز مشکل در رفتار مطلوب جنسی شود؛ به همین جهت هم هست که مثلا می بینیم که بسیاری از کسانی که برای باز کردن عروق کرونری قلب خود، اقدام به جرّاحی باز قلب می کنند، دچار مشکل در روابط زناشویی می شوند. بنابراین درمان صحیح مساله انزال زودرس بدون توجّه به این مشکلات، عملا ناممکن است.

 

10- فاصله زیاد بین روابط جنسی می تواند یک دلیل انزال زودرس باشد چراکه وقتی که احساسات جنسی متراکم می شوند، کنترل آنها سخت و منجر به انزال زودرس می شود. البتّه چنان که در ادامه مقاله خواهیم گفت، ما به افراط در رابطه جنسی به عنوان یک راه حلّ درمانی اعتقادی نداریم.

 

11- عواملی نظیر تداخلات دارویی در هنگام درمان بعضی بیماری ها و مشکلات هورمونی نیز از جمله عواملی هستند که می توانند منجر به انزال زودرس شوند که تشخیص و درمان آنها نیاز به مراجعات پزشکی دارد. مثلا افرادی که از پرکاری تیرویید رنج می‌برند، ممکن است دچار انزال زودرس شوند.

 

12- عفونت یا التهاب پروستات که در اصطلاح به آن پروستاتیت ‌گفته می شود، یکی از دلایل انزال زودرس در بعضی مردان است که ممکن است حتّی پزشکان در تشخیص آن دچار مشکل شوند. این بیماری با بزرگ شدن پروستات که کم‌کم در سنین بعد از 50 سالگی شروع می‌شود، متفاوت است. این افراد هر قدر هم تحت درمان‌های مرسوم انزال زودرس قرار گیرند، تا زمانی که پروستاتیت آنها درمان نشود، بهبود پیدا نخواهند کرد.

 

13- گاهی مرد دچار مشکلات جنسی دیگری غیر از انزال زودرس است ولی تصوّر خود او این است که مشکل زودانزالی دارد؛ مثلا مرد دارای اختلال در نعوظ به شکل عدم توانایی در تداوم آن است و برای اینکه این عدم توانایی در سفت نگهداشتن آلت، مشکل‌ساز یا آشکار نشود، خودش وقوع انزال را عمدا تسهیل می‌کند. در این موارد باید به ریشه مشکل پرداخت و آن را برطرف کرد.

 

نکات درمانی

 

1- قبل از هر چیز یبوست خود را درمان کنید.(توضیحات بیشتر در مقاله «امّ الامراضی به نام یبوست»)

 

2- اگر کمر قوی و محکم می خواهید سعی کنید از غذاهای با طبع گرم، گیاهی و خام استفاده بیشتری کنید.

 

3- هر قدر که می توانید از غذاهای مصنوعی و غذاهایی که در کارخانه ها تولید می شوند فاصله بگیرید.

 

4- نسبت به تبلیغات وسیع رسانه ها در مورد ضرورت مصرف زیاد لبنیات و گوشت سفید کاملاً بی اعتنا باشید.

 

5- مصرف خوراکی های گرم به ویژه عسل، خرما، مویز، انواع مغزهای خام، ارده، شیره، کنجد خام، سیر، هل، دارچین، زنجبیل، زعفران، و … را افزایش دهید.

 

6- سعی کنید در تابستان و زمستان کمر خود را ببندید. در فصل سرما بهتر است این کار را با یک شال پشمی انجام دهید.

 

7- تقویت عضلات کف لگن از بهترین راه ها برای درمان انزال زودرس است. شرح کامل این تمرینات در مقاله «تمرینات کیگل؛ برون رفت از مشکل انزال زودرس» در همین بخش پایگاه آمده است.

 

8- اقدامات فیزیکی: اساس این اقدامات بر آن است که میزان تحریک جنسی مرد از طریق کم کردن میزان تحریک پوستی آلت به طرق مختلف کاهش یابد. اشکال اساسی این اقدامات آن است که با لذّت جنسی طرفین و به ویژه مرد تداخل دارند؛ امّا در عین حال – و حدّاقل برای کوتاه مدّت – اقداماتی موثّر هستند:

 

1-8- استفاده از کاندوم: راحت ترین و شایع ترین راه برای کم کردن شدّت مشکل است. بسیاری از مردان که مشکلشان چندان شدید نیست با همین کار ساده به نتیجه می رسند؛ حتّی عده ای ترجیح می دهند برای طولانی ترشدن زمان رسیدن به ارگاسم از دو کاندوم بر روی هم استفاده کنند.

 

* استفاده از کاندوم های تاخیری: اگر این کاندوم ها از انواع مرغوب باشند نتایج نسبتا خوبی دارند؛ ولی عملاً تعداد انواع نامرغوب بیشتر از انواع مرغوب است.

 

2-8- استفاده از موادّ بی حس کننده مانند انواع اسپری ها و ژل ها: در حال حاضر تبلیغات گسترده‌ای در مورد بعضی کرم‌ها و اسپری‌ها می‌شود که ترکیب اکثر آنها ماده‌ای بی‌حس‌کننده به نام گزیلوکایین یا لیدوکایین است. امّا باید توجّ داشت که استفاده از این کرم‌ها و اسپری‌ها می توانند مشکلات ذیل را در پی داشته باشند:

 

الف- رفته‌ رفته برای بیمار عادت می‌آورند به نحوی که باید به طور دایم از آنها استفاده کند.

 

ب- میزان لذّت جنسی در مرد (و در صورت عدم استفاده از کاندوم، در همسر او نیز)کاهش می‌یابد.

 

ج- به تدریج آثار درمانی آنها کاهش می یابد و بیمار باید مقادیر استفاده شده را زیاد کند که کاری است خطرناک؛ چراکه مواد بی‌حس‌کننده از راه پوست و مخاط به راحتی جذب خون می‌شوند و مصرف مقادیر بیش از حد آنها خطر مسمومیت دارویی در مرد (و در صورت عدم استفاده از کاندوم، در همسر او را نیز)به همراه دارد.

 

د- استفاده از کرم‌ها و اسپری‌ها که گاهی نیز توسط مراکز غیرمجاز تولید می‌شوند(به ویژه موارد تقلّبی که از کشورهای عربی وارد بازار دارویی کشور شده است)، احتمال عفونت‌های دستگاه تناسلی به‌ویژه در خانم‌ها را زیاد می‌کند.

 

هـ – احتمال بروز حسّاسیت پوستی برای زوجین وجود دارد.

 

و- احتمال بروز اختلالات نعوظ با استفاده ازاین داروها وجود دارد.

 

بنابراین ما استفاده از این روش را توصیه نمی کنیم با این حال اگر خواستید توصیه ما را جدّی نگیرید، توجّه داشته باشید که:

 

- این مواد بهتر است به همراه کاندوم استفاده شوند؛ چرا که در غیر این صورت، به هنگام نزدیکی، واژن زن نیز بی حس خواهد شد و در نتیجه، یکی از اهداف اصلی یعنی رسیدن زن به ارگاسم به خوبی برآورده نخواهد شد. اگر به هر دلیل مایل به این کار نبودید؛ پس از استفاده ازاین داروها و قبل از نزدیکی، آلت را با آب و صابون بشویید.

 

- این روش، تنها و تنها برای استفاده کوتاه مدّت توصیه می شود و عادت به استفاده از آن ممکن است فرد را دچار عوارض متعدّد فوق الذّکر نماید.

 

- این داروها باید بلافاصله قبل از نزدیکی مورد استفاده قرار گیرند. بهترین محل برای استفاده از این داروها، ناحیه زیر کلاهک آلت است.

 

- مردها، در صورت استفاده از مواد بی حسی باید به وضعیت همسر خود نیز توجه داشته باشند. بعضی آقایان پس از استفاده از این داروها و سرخوش از این که به این زودی ها دچار انزال نمی شوند؛ نزدیکی را به مدّت طولانی ادامه داده باعث آسیب مخاط واژن و احساس درد و ناراحتی در همسر خود می شوند.

 

- اسپری های بیحس کننده به دلیل درصد بالاتر دارو و احتمال ایجاد حالت تکرّر ادرار بعد از مصرف زیاد، مورد توصیه نیستند و بهتر است از داروهایی مانند ژل لیدوکایین 2% یا کرم پریلوکایین%5/2 استفاده شود.

 

9- روش ماستر و جانسون: این روش شامل یادگیری، تشخیص و کنترل احساسات و رفتارهایی است که منجر می شود فرد به اوج لذّت جنسی برسد و انزال صورت گیرد. این روش نیاز به اراده و تمرین زیادی دارد اما از جمله موثرترین روشهای درمانی است که تاکنون برای درمان انزال زودرس ارایه شده است. در این روش، مرد  هر بار که به نزدیکی نقطه اوج لذت جنسی و انزال می رسد، رابطه را متوقف و بعد از چند دقیقه که میزان تحریک جنسی فروکش کرد، دوباره اقدام به نزدیکی می کند.

 

بعد از چند بار تکرار این فرآیند(که معمولا سه بار توصیه می شود)، مرد خود را رها می کند تا انزال به صورت طبیعی انجام شود. در فواصل بین این کار باید ملاعبه مرد و زن(البته بدون تحریک مستقیم ناحیه تناسلی مرد)ادامه پیدا کند تا به ویژه زن، اصطلاحا سرد نشود. بعد از چند هفته تا چند ماه تمرین، کم کم مرد به مرحله ای می رسد که کنترل رابطه جنسی برایش شرطی می شود و می تواند با کنترل خود، زمان رابطه زناشویی را افزایش دهد و همسر خود را ارضاء کند.

 

البته گفته می شود که برای انجام مطلوب این روش، باید زن در هنگام رابطه زناشویی روی مرد قرار بگیرد که به نظر من این کار ضرورتی ندارد و حتّی بهتر است که نزدیکی به روش معمول صورت بپذیرد و مرد، خود، کنترل کار را به عهده بگیرد تا به تدریج تسلّط بیشتری بر خودش پیدا کند.

 

یک روش دیگر آن است که در ابتدا از روش 4 به 1 شروع و بعد به تدریج آنرا افزایش داده به 9 به 1 برسانید؛ یعنی در آمیزش های اول چهار بار آلت را وارد واژن نموده و بعد مکث کنید و دوباره چهار بار وارد نموده و مجددا چند ثانیه صبرکنید و همین طور ادامه دهید تا نهایتا به انزال برسید. بسته به وضعیت بدنی خود می توانید در طول چند هفته یا چند ماه تعداد دفعات تحریک را به تدریج افزایش داده؛ در نهایت به بهترین حالت آن یعنی نه بار ورود آلت تناسلی و یک بار توقف(9 به 1)برسانید.

 

 10- روش فشار: در این روش، هنگامی که مرد به نزدیک لحظه انزال رسید، با انگشت های نشانه و شست، حلقه ای به دور سر آلت درست می کند و محکم آنرا می فشارد تا وقتی که فشار جنسی فروکش کند. سپس مجددا مراحل بالا را برای سه بار(و در بعضی منابع تا پنج بار)تکرار کرده دفعه سوم اجازه انزال می دهد. با تکرار این کار 1 تا 2 مرتبه در هفته، کنترل جنسی مرد بالا می رود و زمان نزدیکی افزایش پیدا می کند.

 

ابداع این تکنیک نیز به نام ماستر و جانسون ثبت شده است امّا از قدیم در بین عامّه ایرانی ها شهرت داشته است به این ترتیب که به صورت طنز به کسانی که از این مشکل رنج می بردند توصیه می شد که مقداری آب سرد یا یخ را در کنار بستر خود قرار داده و با نزدیک شدن به زمان انزال، با استفاده از آن، آلت خود را سرد و تحریک جنسی را کم کنند.

 

نسخه هایی به شیوه طبّ سنّتی

 

در مورد درمان انزال زودرس به شیوه طبّ سنّتی باید دو نکته مهم را در نظر داشت:

 

1- این تصوّر عمومی که انزال زودرس ناشی از سردی است و با گرمی خوردن بهتر می شود تصوّر درستی نیست. انزال زودرس در بیماران مختلف، علل متفاوتی دارد و بالطّبع درمان های گوناگونی را می طلبد. بدیهی است که در این موارد باید پزشک حاذق در زمینه طبّ سنّتی، مشکل بیمار را تشخیص دهد و دارو را بر اساس آن مشکل تجویز کند. به این ترتیب ممکن است در بسیاری از افراد با تجویز خنکی ها، سوء مزاج فرد برطرف شود و مشکل انزال زودرس او بهبود پیدا کند.

 

این روش دقیق درمانی، روشی تخصّصی است که تبیین آن از عهده این مقاله خارج است و در مورد هر شخص، تنها بر اساس شرح حال و معاینه دقیق و توسّط پزشک باتجربه، قابل انجام است. لذا ما هم چاره ای نداریم جز آنکه به ذکر درمان های ساده و قابل اجرا اکتفا کنیم. اساس این درمان ها هم بر اساس همین فرض است که شایع ترین دلیل انزال زودرس در بین مردان امروزی، سردی کمر و تجمّع بلغم در این ناحیه است. به همین جهت، درمان های ذکر شده هم با این هدف طرّاحی شده اند که سردی کمر را از بین برده تجمّع بلغم در این ناحیه و نیز کلّ بدن را کاهش دهند.

 

2- نکته مهم در مورد درمان های ذکر شده آن است که اینها تنها چند نمونه از درمان های متعدّد موجود در منابع طبّ سنّتی هستند که چون برای عموم افراد قابل اجرا هستند؛ در این مقاله ذکر شده اند لذا با مراجعه به منابع معتبر یا افراد باتجربه، می توانید نسخه های گوناگون دیگری نیز پیدا کنید.

 

نکته: بنابر همان منطق فوق الذّکر، در طول دوره درمان، بیمار بهتر است از مصرف غذاهای با طبع سرد خودداری کند.(ماست به ویژه ماست ترش، گوشت گاو و گوساله و ماهی و مرغ، ترشی ها به ویژه سرکه، میوه های ترش و کال و ….)

 

الف- داروهای خوراکی:

 

داروهای زیادی هستند که در صورت مصرف خوراکی می توانند در درمان این مشکل موثّر باشند؛ برای نمونه:

 

* داروهای گرم: کندر، اسفند، زنیان، سیاهدانه، دارچین، بابونه، میخک، بسباسه(جوز بوا)، شقاقل، مصطکی، سورنجان و ….

 

داروهای خنک: گشنیز، مورد، بلوط، شقایق، گلنار، پوست و گل انار و ….

 

شما می توانید با توجّه به وضعیت مزاجی خود(و ترجیحا با مشورت یک فرد باتجربه)و نیز امکانات مالی و منطقه ای، یک یا چند تا از این داروها را انتخاب و به هر شکل که مایل هستید مصرف کنید. برای نمونه به چند مورد ساده اشاره می کنیم:

 

1- کندر: شاید معروف ترین داروی مورد استفاده در طبّ سنّتی برای انزال زودرس باشد و البته تاثیر آن نیز جای شک و شبهه ندارد. روزی یک نخود کندر را زیر دندانهای جلوی خود قرار داده آهسته بجوید تا شیره آن کاملاً کشیده شود. بعد از 4 تا 5 دقیقه، باقیمانده کندر که مانند آدامس شده است را دور بیاندازید. این بهترین روش مصرف کندر است؛ امّا اگر به دلیل مزّه تلخ کندر، تمایل به این روش ندارید؛ می توانید از روش های زیر هم بهره بگیرید. این روش ها اگر چه کمی از اثر کندر می کاهند؛ اما روشهایی قابل قبول هستند:

 

* کندر را آسیاب و با عسل مخلوط کنید و روزی 2-1 قاشق چایخوری میل کنید. به این ترکیب می توانید مقداری زنجبیل هم اضافه کنید.

 

* روزی 2-1 نخود کندر را قورت بدهید.

 

* کندر را آسیاب کرده در کپسول ریخته روزی 3-2 کپسول میل کنید.

 

مصرف کندر را بهتر است چند ماهی ادامه داد.

 

- یک نسخه ترکیبی ساده با کندر: کندر و سیاهدانه هر کدام 2 قسمت و مصطکی یک قسمت را با هم آسیاب کرده با عسل معجون ساخته روزی 3 قاشق چایخوری میل کنید.

 

2- اسفند: هر شب یک قاشق چایخوری اسفند را با مقداری آب گرم میل کنید؛ البته بدون اینکه اسفند را بکوبید یا آن را بجوشانید. به این ترتیب که یک قاشق چایخوری اسفند را در یک استکان آب گرم ریخته میل کنید؛ مقداری هم آب در دهان خود بگردانید تا اسفندهای باقیمانده در فضای دهان نیز بلعیده شوند. این نسخه ساده در صورت استمرار به ویژه برای افراد سردمزاج اثرات خوبی دارد.

 

- یک نسخه ترکیبی ساده با اسفند: 25 گرم اسفند را با 10 گرم کندر و 5 گرم میخک آسیاب کرده با عسل معجون ساخته هر شب یک قاشق مربّاخوری از آن را میل نمایید.

 

3- سیاهدانه: 100 گرم سیاهدانه را آسیاب کرده و بلافاصله با یک کیلوگرم عسل مخلوط و روزی سه قاشق چایخوری میل کنید. این ترکیب، در صورت ادامه مصرف، علاوه برکم کردن مشکل انزال زودرس، تاثیر به سزایی در باز کردن عروق کرونری قلب، کنترل فشار خون، درمان سنگ های کلیوی و صفراوی و … دارد.

 

4- بلوط: کسانی که در غرب کشور زندگی می کنند با روش استفاده از بلوط کاملا آشنا هستند. یک راه ساده آن است که آن را آسیاب کرده بو داده ب